Honda NM4 Vultus: Moedig

Honda verrast vriend en vijand met de NM4 Vultus! Een snelle blik op Honda’s line-up zou kunnen suggereren dat het de Japanse motorfabrikant lef ontbreekt, maar wie vandaag verder kijkt, weet dat Honda’s line-up stevige technische ontwikkelingen bevat. Soms zelfs een revolutie… als je de beginjaren of de geweldige GP-machines van de jaren ’50 niet in ogenschouw neemt, heeft Honda de afgelopen decennia een aantal geweldige iconen afgeleverd. Te beginnen met de CB750 die een nieuw tijdperk van motorfietsen inluidde. Ook Monkey en Dax bleken tot 2014 evergreen, als je kijkt naar de talrijke Chinese exemplaren. De lijst is zelfs nog langer, net als de Hondamatic (Honda’s automatische transmissie…in 1976), de Goldwing van de flat-four inline-zes tot de CBX, de CX Turbo (we hebben het niet over Citroën), Philippe Starck’s lange -rijdende Pacific Coast, VFR V-cilinder met vier cilinders of NR750 met ovale cilinder.

Dichter bij vandaag weet Honda ons af en toe te verrassen. Hetzelfde als de DN-01: een combinatie van custom en scooter. Afgezien van, ahem, in het oog springende looks, hielp de introductie van HFT (Human Friendly Transmission) niet meteen om de drempel voor potentiële kopers te verlagen. KoppigHonda gaat koppig verder op de ingeslagen weg op de DN-01. Neem bijvoorbeeld de Integra, het is een kruising tussen een motor en een scooter, dus het zit een beetje tussen twee krukjes in. De Integra kwam ook in verschillende varianten: roadster, off-roader en zelfs een aangepast model, de CTX 700. De laatste werd geïnspireerd door de CTX 1300 en het V4-blok van Pan European… volgen jullie mee? Om het maar te zeggen: Honda schakelt nooit over op een gedurfd model, en de Vultus hoort zeker op dat lijstje. Durf heeft zijn prijs. Toen Honda de Vultus aan het publiek voorstelde, was iedereen het erover eens: Vultus zal nooit een schoonheidswedstrijd winnen.

Op zo’n jury zouden traditionele motorfietsen achterover leunen en juist de doelgroep laten zijn waar de Vultus helemaal niet op gericht is. Op het hoofdkantoor van ‘s werelds grootste motorfietsfabrikant hebben een reeks magnastripminnende ontwerpers en Japanse tv-drama’s elk hun eigen set bij het ontwerpen van motorfietsen. En hoe zit het met Honda’s top? Hij vond het een succes en nam de motorfiets in productie! Onnodig te zeggen dat het Vultus-concept de helmdragende Jan, die nogal conservatief was, niet aansprak. Het heeft dus geen zin om met Vultus te pronken voor een publiek en te hopen op bewonderende blikken. Voor de lol? Het is duidelijk dat er bij Honda geen idioten aan de top staan ​​en het zou kortzichtig zijn om te zeggen dat ze de Vultus in productie hebben genomen… nou ja, gewoon voor de lol. Omdat ze het kunnen. Nee, Honda kijkt naar hun klanten en ziet ook een toename van het aantal grijze haren. Ze willen hun model introduceren bij een nieuwe generatie jongere generaties via Vultus enz.

De verwachtingen van die generatie voor gemotoriseerde tweewielers waren anders dan de huidige verwachtingen. Dat weten ze bij Piaggio ook, zoals blijkt uit ons interview met Miguel Galluzzi, hoofd van hun ontwerpafdeling. Stoer en met beide motorlaarzen op de grond, dit is de groentje. De Vultus profiteert van de CTX 700, waarvan hij het chassis heeft geërfd, en de NC750, waarvan hij zijn technische luik heeft afgeleid. De Vultus heeft nieuwe wielen, 18 inch voor en 200/50 achter. De hoek van de balhoofdbuis is met 33° zeer royaal. De wielbasis daarentegen is 1.645 mm. Bij het bestijgen zet hij zijn benen op de Vultus en zet hij zijn kont neer, niet zozeer een zittende houding als wel zelf achter het stuur van de Honda klimmen. Net zoals u in uw favoriete fauteuil bent gaan zitten. Met 650 mm is de Vultus opvallend laag. Je rug wordt volledig ondersteund en je zit comfortabel met je benen naar voren. Niet extreem zoals sommige custom modellen, maar relaxed. Voordat je ook maar een meter rijdt, heb je het gemak en comfort van zitten. “Ugh” betekent in dit geval: stevige rit.

Het rijden met de Vultus verloopt soepel: het NC750 blok, gecombineerd met de nieuwste generatie DCT (Dual Clutch Transmission), neemt het gretig op en weet bij alle snelheden te overtuigen. De geometrie van de Honda is misschien duidelijk op maat geïnspireerd, maar de Vultus is bereid om een ​​agressieve cadans op te leggen zonder ons te verzwaren. De stabiliteit van Vultus is erg goed. De vering biedt acceptabel comfort en de remmen zijn adequaat. Hoewel we dat betreuren, keert Honda blijkbaar terug naar haar beleid om gecombineerde remsystemen aan te bieden. Dit bestaat ook niet op Vultus. In de stad is onze grootste zorg het kiezen van een van de twintig mogelijke dashboardkleuren en we zijn erg blij met de verlichting die volledig uit leds bestaat, maar we merkten ook onze nieuwe man op in zijn achteruitkijkspiegel.

De hoogte is zo breed dat het moeilijk is om files filteren. Het heeft een zeer futuristische uitstraling, maar onder die laag zitten solide prestaties en bewezen techniek. In sommige landen biedt Honda een “bagging” -variant aan. Het was een heel logische ontwikkeling voor de buitenbeentje. Toch is het vooral de bestuurder die plezier beleeft aan deze Vultus. De ruimte voor twee is beperkt, maar wat hij mist, maakt hij ruimschoots goed met de persoon achter het stuur. Zitplaatsen zijn echt comfortabel. Dat is bijvoorbeeld niet het geval bij de DN-01, waarvan de zithouding al snel pijnlijk wordt voor motorrijders. We moeten nog verduidelijken dat Vultus gewend is

• 

  Opel Corsa GSi Testen

• 

  Audi Q5 55 TFSI e: Maakt de stekker het beter?