Frisse auto uit de jaren vijftig

In 1956 werd het R4-project gelanceerd. Pierre Dreyfus, president van Régie nationale des Usines Renault, kwam op het idee van la voiture blue-jean, General Motors. Eind jaren vijftig leken zowel de normen als de samenleving te evolueren, wat genoeg was voor Renault om een ​​model te introduceren dat niet alleen modern was maar ook overal verkrijgbaar. Net als de gelijknamige broek kwam de R4 in 1961 aan na vijf jaar ontwikkeling. Het succes volgt. Geprezen om zijn ruimte, lage eigendomskosten en veelzijdigheid, bereikte de R4 in slechts zes jaar tijd een miljoen verkopen.

Het wordt gebouwd in 27 landen buiten Frankrijk en wordt gedistribueerd in meer dan honderd markten. De R4 is een wereldwijde autopionier: 60% van de productie wordt in het buitenland verkocht. Uiteindelijk werden er 8.135.424 geproduceerd. Er waren aanvankelijk drie versies: R3, R4 en R4 L, waarbij L staat voor Luxe. Talloze varianten en speciale series volgden, zoals de Rodeo (een vierwielaangedreven cabriolet) of de bedrijfswagen, die voor me stond zoals hij in 1962 de fabriek verliet. De eerste generatie R4 is te herkennen aan de verchroomde buisvormige bumper en specifieke wielen.

Het Luxe-model (vandaar de naam 4L) heeft zes zijruiten en de eerste aanraking is de achterruit, die neerklapt om het interieur te ventileren. De eerste R4’s waren moeiteloos aantrekkelijk met veel chroom, kleine wielen en subtiele details. Er is niets revolutionairs onder de motorkap. Het is voorwielaandrijving, maar andere technische kenmerken vormen zeker geen bedreiging voor de Mini: een 747 cc-motor in de lengterichting met 26,5 pk en een handgeschakelde versnellingsbak met drie versnellingen. Je kunt het gevoel krijgen dat de R4 is ontworpen als een GM-voertuig, rechtstreeks in het interieur. Qua instrumentatie biedt Renault slechts het absolute minimum. Presentatie houdt het midden tussen knutselen (zichtbare ruitenwissermotoren, diverse kabels, zeer bescheiden opbergdozen, simpele deurpanelen…) , maar vreemd genoeg wekt de bestuurder de indruk op een troon achter het stuur te zitten. De rijpositie verschilt niet veel van die van een bestelwagen, maar je went er wel aan. De stoelen zijn heerlijke banken waar je heerlijk in wegzakt. Functioneel heeft de R4 alles wat een moderne auto heeft, zoals een achterklep en neerklapbare achterbank, en heeft de R4 geen sleutels, alleen een startknop. Na een paar vergeefse pogingen (de accu is maar 6 volt) blaast de motor fluisterend maar schokkerig leven in de auto. De versnellingspook is soepel en stevig, en het stuur vereist een zachte aanraking, net zo delicaat. In de eerste versnelling gaf ik gas, liet de koppeling los en… niets.

Om het nog moeilijker te maken werkt de gashendel in de schakelstand. De eerste helft van de pedaalslag was nutteloos, en toen waren de 26,5 paarden op pad. Nog interessanter, de koppeling is niet bepaald progressief. Met een beetje moeite en focus kreeg ik de motor aan de gang. Ik versnel, schakel uit, schakel naar tweede en ja hij rijdt! Eenmaal in de derde versnelling raken we de hendel niet meer aan en blijft alleen het motorkoppel over. Ik kwam de eerste bocht binnen met een ongelooflijke snelheid van 60 km/u. Ik rem, maar er gebeurt niets. Ik bleef het middelste pedaal indrukken en de auto begon te vertragen. De bocht eindigt direct naast het voorwiel. Ik bad dat we de hoek om zouden komen en zat bijna op de schoot van mijn passagier.

Toch ligt de auto goed aan de weg en volgt hij zijn voorgeschreven traject met stabiliteit. We rijden in een rechte lijn. Ik trapte op het gaspedaal, schakelde naar de tweede en derde versnelling, startte de auto opnieuw, er was een knal en… alweer kwam het niet opdagen. De naald van de toerenteller gaat heel langzaam omhoog. Bij 90 km/u dwong het omgevingsgeluid me te vertragen terwijl de helling aan de horizon opdoemde. Ik begon weer te tanken, maar de zwaartekracht was tegen me. De snelheid zakt snel weg en ik sta op het punt terug te schakelen naar de tweede versnelling. Het is redelijk dichtbij, maar we komen net aan de top. Tijdens de afdaling bereikten we snelheden die mij overdreven leken, aangezien het rempedaal niet meer was dan vloerdecoratie. Het behoort tot de magie van R4. De vering heeft geen moeite met het opvangen van schokken, waardoor je daar binnenin nauwelijks iets van merkt. fantastisch.

Een korte rit achter het stuur van de versie uit 1968 en de laatste versie (1989) laat zien hoe comfortabel de R4 is. Zelfs de snelweg wordt goed te doen, zeker als je beschikt over een exemplaar van de nieuwste 1.1 motor. De 4L is veelzijdig genoeg om bijna als een moderne auto te rijden, maar verliest zijn charme. De R4 is een prototype van een oude auto en hij werkt. Hij is erg betrouwbaar. Een keer per jaar een onderhoudsbeurt geven, regelmatig het vloeistofpeil controleren, wat benzine bijvullen en u bent klaar om te gaan. Deze onderdelen zijn nog steeds verkrijgbaar tegen bodemprijzen.

Nog een pluspunt: de garage om de hoek zorgt voor eenvoudig onderhoud aan je R4. Als je een doe-het-zelver bent, aarzel dan niet om je handen uit de mouwen te steken, zo moeilijk is het niet. Zelfs de prijzen vallen mee: afhankelijk van de oplage kosten exemplaren in goede staat tussen de 2.000 en 5.000 euro. Wat wil je nog meer? De R4 is een leuke en betaalbare manier om in een oudere auto te rijden. Een laatste voordeel: brandstofverbruik tussen de 5 en 7 l/100 km. Het is een combinatie van twee concepten waar we niet meteen aan dachten in één auto! Deze Buggy Citroën Ami in beperkte oplage is echter te gebruiken zonder rijbewijs en aanbiedingen

• 

  Test de Euroliner

• 

  Peugeot 208 GTi by Peugeot Sport vs Toyota Yaris GRMN