Audi S5: voor de winters

Het vliegtuig landt op de besneeuwde landingsbaan van Kittila Airport in La Plane. We worden meteen ondergedompeld in de bovennatuurlijke en magische sfeer. Magisch viel het woord. De natuur is prachtig, opwindend en zelfs intimiderend. Het is minder dan vijftien graden, en mijn schoenen kunnen amper tegen de ijzige wind, maar dat maakt me niet uit, want morgen begint de Audi ice driving experience en stijgt het kwik automatisch! Om ons meteen in het ritme te krijgen, riepen de instructeurs ons om 8 uur ‘s ochtends binnen voor een korte briefing. Gewoonlijk word ik net zo graag vroeg wakker als Mexicanen op vakantie, maar deze keer had ik geen probleem om op te staan.

De richtlijnen zijn duidelijk: een korte bespreking van de ideale rijpositie, de juiste manier om het stuur vast te houden en enkele algemene rijtips, en we zijn klaar om te gaan. De Duitse organisatie nadert de perfectie. Met € 3.600 (inclusief belasting) is het een dieptepunt, maar je zult zeker niet worden opgelicht gezien het complete pakket. Audi heeft kosten noch moeite bespaard op materialen. Op een bevroren meer is een 90 pk sterke TDI meer dan genoeg om mooie figuren te tekenen, maar Audi besloot om wat muziek in de choreografie op te nemen. Vertrouw ons de Audi S5 Sportback toe. De A5 is ongetwijfeld een van de meest succesvolle ontwerpen van dit moment. De Sportback-versie ziet er wat lomp uit, maar als hij eenmaal over het ijs glijdt, spreekt zijn elegantie voor zich.

Onder de motorkap vinden we een supercharged 3.0 V6 die 333 pk door een zeventraps S-Tronic automatische transmissie stuurt. Eerlijk gezegd is een kwart van het vermogen en de helft van de versnellingen meer dan genoeg. We kunnen ons de capriolen niet voorstellen die we zouden maken als de S5 achterwielaandrijving had. Dan is de toon gezet. Als het om efficiëntie gaat, gaat er echter niets boven een goede vierwielaandrijving. Vooral in dit geval, aangezien de koppelverdeling in het voordeel is van de achterwielen (60%). Deze verdeling verandert voortdurend, afhankelijk van de grip. Ons favoriete Quattro-systeem! Opwarmen: Slalom…terwijl je aan het raften bent! Ofwel, kijk door de zijruiten naar de weg. We voelden ons een beetje ongemakkelijk toen we de instructeurs in harmonie over het ijs zagen glijden en hun glijbanen opfleuren met een paar keer gas geven. Toen we eenmaal achter het stuur zaten, leek het logisch en duidelijk, en de besturing voelde natuurlijk aan.

Een mooie olievlek breekt door de achterkant, stuurt tegen, gaat door de kegel, geeft nog een gaspunt, stuurt weer tegen, ontwijkt de fotograaf, vervolgt deel twee, heft armen op om wat primeurs op te scheppen en keert uiteindelijk terug naar zijn Oproepen worden besteld door monitoren. geweldig! De ochtend en middag van de eerste dag werden voornamelijk besteed aan schaatstraining. Zo raak je gewend aan het speciale doel van Quattro. Als liefhebber van achterwielaandrijving heb ik er een gewoonte van gemaakt om tegen te sturen zodra de achterwielen het gevoel hebben dat ze hun gang gaan. Bij 4WD moet je de achteras meer door de bocht schuiven terwijl je met het gaspedaal de drift regelt en de wielen naar de binnenkant van de bocht draait. In de ene richting naar de weg kijken en het stuur in de andere richting sturen is een vreemde ervaring, maar met een beetje oefening kan het best leuk worden. Het maakt niet uit of u een woord in de vorige alinea niet begrijpt.

Alleen al de wetenschap dat u de sensatie achter het stuur zult ervaren, zal dat gevoel versterken, uw zelfvertrouwen vergroten en een grote glimlach op uw gezicht toveren. Dat is het belangrijkste, toch? Na die warming-up is het tijd voor wat echte beweging! Of beter gezegd, een kleine baan op ijs, omringd door muren van sneeuw, met bochten en bochten. Adder? een timer. Ik moest mijn fans teleurstellen (ik denk dat ik drie rendieren in het bos zag) omdat ik net een matige tijd had waardoor ik onderaan de ranglijst kwam te staan. De reden is een zekere voorkeur voor dia’s, erg cool maar genadeloos afgestraft door de chronograaf. De sport gaat over niet overdrijven om effectief te zijn. Veeg te veel en het duurt meteen seconden. Kortom, ik kan mijn ondeugende kant maar beter thuis laten. Maar wat maakt het uit? Ik heb hardop gelachen in de auto, het was zo leuk. Ik stond trouwens versteld van de behendigheid en het beoordelingsvermogen van mijn collega uit Luik, die alles had wat Sebastien Loeb had. Na de snack volgde het serieuzere werk: drie snellere sneeuwmuurparcours, soms heel dichtbij. Het draait allemaal om goed mikken, vooral omdat we nu sneller rijden.

Tenzij je talent, hart en (voor mannen) geslachtsdelen van staal en beton zijn, is het moeilijk om vanaf het begin top te zijn. Beetje bij beetje werden we losser en streelden een paar mooie lange dia’s ons ego. We keken snel achterom in de spiegel en… verdomme, de fotograaf stond niet in de hoek. Hoe zit het met onze tijd? Er zijn betere, en ik ben een paar seconden verwijderd van de beste in het eerste derde deel (in een tijdsbestek van iets meer dan twee minuten). Bevredigend, maar kan beter. Ben ik een beetje te voorzichtig? Misschien wel, want terwijl mijn vrienden constant tegen sneeuwmuren botsen en de tractor vragen om zichzelf eruit te trekken, kan ik met trots zeggen dat ik op de hellingen ben gebleven, op één spectaculaire manoeuvre na. Eer is gered. Eerlijk gezegd kunnen de chronografen en ranglijsten van mij worden gestolen. Het belangrijkste is dat je uiteindelijk plezier hebt. En deze rijervaring is als een orgasme. Nog een detail: ongeacht je vaardigheden en talenten op droog of nat, in de sneeuw is alles anders, iedereen begint vanaf nul

• 

  Mercedes S500 Coupé vs Bentley Continental GT V8 S

• 

  Ford Mustang Mach-E Testen