Ferrari 250 GTE, de eerste vierzitter wolf in schaapskleren

Halverwege de jaren vijftig begreep Ferrari, als Maserati, dat ‘t bedrijf niet kon overleven zonder campers te verkopen. Na een paar runs van de 166 en 212 kwam de 250-serie van de grond en vestigde Ferrari een reputatie als fabrikant van wegauto’s. Van alle 250 modellen was de 250 GTE het succesvolste, met bijna 1.000 verkochte exemplaren.

Enzo Ferrari reist meestal met een chauffeur en een hond, dus Ferrari is beperkt tot twee locaties. Ook de Amerikaanse markt heeft meer ruimte nodig. Dus besloot Ferrari in 1960 om een ​​vierzitter te bouwen. Dit werd de 250GTE, algemeen bekend als “Gran Turismo Evoluzione”. Verplaatsingsgerelateerde getallen: deel de totale cilinderinhoud (3.000 cc) door het aantal cilinders (12) om 250 te krijgen. Een lange traditie van het merk.

Het ontwerp is een klassiek Pininfarina-ontwerp. Het ontwerpbureau nam geen risico en koos voor een auto met een zeer gelijkaardig ontwerp, zoals de Fiat Cabriolet 1200. In 1962 kwam de Peugeot 404 Coupé op de markt, die er ook erg op leek. Pininfarina zorgde echter voor het ontwerp en Scaglietti voor de productie. Tussen 1960 en 1963 werden er 950 gebouwd, gemiddeld 6 per dag. Ferrari-record.

Onder de motorkap neemt de auto de V12 over van andere Ferrari 250-modellen. Ontworpen door ingenieur Colombo, heeft deze prachtige motor een cilinderinhoud van 3 liter en ontwikkelt hij ongeveer 240 pk bij 7.000 tpm. De melodieuze motor levert het vermogen aan de achterwielen via een handgeschakelde vierversnellingsbak en een elektrische ‘overdrive’. Het chassis met lange wielbasis is afkomstig uit de 250 Tour de France, maar aangepast voor een langere carrosserie.

De carrosserie is discreet maar zeer sportief, met een wild en muzikaal karakter tussen 5.000 en 7.000 tpm. De Ferrari heeft een topsnelheid van 230 km/u en gaat in minder dan 8 seconden van 0 naar 100 km/u.

De 250 GTE onderging drie evoluties, waarbij het uiterlijk (achterlichten, mistlampposities, enz.) en uitrusting subtiel veranderden (3e generatie elektrische ramen). Mechanisch vond de grootste evolutie plaats tegen het einde van zijn carrière. In 1964 werd de 250 GTE de 330 America met een 4-liter V12-motor die 300 pk produceerde. Slechts 50 exemplaren werden geproduceerd.

De 250 GTE volgt duidelijk andere prijsbewegingen van Ferrari. Bijna waardeloos in de jaren 80, werd de 250 GTE vaak gebruikt om de 250 Testa Rossa en GTO te imiteren. Ook hier brak de Ferrari-koorts uit 1988 uit.
In de jaren 90 barstte de zeepbel en kon je een degelijke 250 GTE voor minder dan 2 miljoen Belgische frank (ongeveer € 50.000) kopen. Sindsdien is de prijs geleidelijk gestegen tot 2015, toen de prijs omhoogschoot.

Een compleet model werd toen verkocht voor ruim 700.000 euro. Vandaag vertrouw je de status en geschiedenis van 350.000 tot 450.000 euro. Er zijn nog ongeveer 500 werkzaamheden aan de gang.
De 250 GTE heeft zeker zeer zorgvuldig onderhoud nodig en kost veel geld. Er is echter goed nieuws. V12 is redelijk stabiel omdat het niet ingewikkeld is om te bouwen. Dus de reparatiekosten zijn iets goedkoper dan 512BB en F355. Van het brandstofverbruik word je weer duizelig: 25-30 l/100 km.

Na de 250 GTE produceerde Ferrari vierzittermodellen: 330 GT 2+2, 365 GT 2+2, 365 GT4, 400 en 412, evenals de modernere 456 GT, 612 Scaglietti, FF en nu de GTC4Lusso.

• 

  Porsche 911 Carrera T: genieten van eenvoud

• 

  Top-5 elegante SUV's binnenkort beschikbaar