Vergeten Juweeltje: Autobianchi A112 Abarth

Autobianchi bestaat vandaag misschien niet meer, maar het bracht veel innovaties in de auto-industrie. Het merk werd begin 1900 opgericht en werd in de jaren vijftig onderdeel van Fiat. In 1964 maakte hij furore met de Premula, een kleine en populaire auto van een heel ander soort: motor dwars voorin, voorwielaandrijving, schuin aflopende kofferdeksel, 4 schijfremmen… ‘t model fascineerde, maar Fiat had weinig interesse. : de verkoopcijfers kwamen overeen met de schandelijke kwaliteiten van de auto.

A112

In 1969 veranderde het geweer van schouder: Autobianchi kwam naar Lancia en bracht de kleine A111 en A112 uit. Dit laatste was het laatste model dat Carlo Abarth zelf heeft gereviseerd. De bedoeling was om meer dan 100 pk te genereren, maar Fiat besloot dat aantal laag te houden voor meer dagelijks gemak.

1971

In 1971 werd het Abarth-productiemodel geïntroduceerd. Vergeleken met het reguliere model is de evolutie onopvallend, maar genoeg om een ​​kleine Britse auto ongerust over te maken. De kleine viercilinder 903 cc werd verveeld tot 982 cc en professioneel getuned. Het vermogen stijgt tot 58 pk bij 6.600 tpm. Het resultaat was dat de kleine auto 150 km/u haalde, een opmerkelijke prestatie voor een kleine auto in die tijd.

1974

In 1974 werd de A112 Abarth sterk ontwikkeld. De auto kreeg een zwarte afwerking om er “sportiever” uit te zien dan chroom. Onder de matzwarte motorkap – om reflecties op de voorruit te voorkomen – krijgt de viercilinder zijn kracht. Zijn cilinderinhoud nam toe tot 1.050 cc en het vermogen nam toe tot 70 pk. De prestaties zijn in lijn, met een mijl vanuit stilstand in iets meer dan 33 seconden en een topsnelheid van 160 km/u. Het model zou in stijl blijven evolueren (niet altijd succesvol trouwens) tot zijn pensionering in 1985.

De Autobianchi A112 Abarth is zeker niet zeldzaam…als je naar Italië gaat. Je moet geduld met ons hebben. Helaas werd zijn betrouwbare motor regelmatig gereviseerd. De grootste zwakte is het visuele deel: roest. Italiaanse materialen uit de jaren 70 kunnen er niet tegen… vergeet niet de trieste afwerking van de modellen van na 1974: plastic en stof slijten net zo gemakkelijk als staal. Zorg er ook voor dat ‘t exemplaar dat u in gedachten heeft compleet is, want onderdelen zijn niet gemakkelijk te vinden.

Voor een model in de juiste staat mag je rekenen op minimaal 6.000 euro. Voor exemplaren in bijzonder goede staat, gelieve 4.000 euro extra in rekening te brengen. Wil je de eerste versie, tel er dan een paar duizend euro bij op.

• 

  De Top 10 Allerbeste Motoren Ooit

• 

  Prins Laurent en zijn verzameling sportwagens