Miskende schoonheid: Triumph Stag, een onbegrepen model

In het jaar 1964 gaf de Italiaanse ontwerper Giovanni Michelotti vorm aan een cabriolet, uitgaande van het fundament van de Triumph 2000. Triumph-ingenieur en directeur Harry Webster raakte geïntrigeerd door het model dat een vriend presenteerde, en deze fascinatie leidde tot de beslissing om met de productie van deze wagen te starten. Dit bleek een succesvolle zet, vooral omdat Triumph steeds meer de blik richtte op de Amerikaanse markt, waar een vierzits cabriolet met een krachtige V8-motor een perfecte match bleek.

Om te voldoen aan de veiligheidsnormen in de Verenigde Staten, werden stabilisatorstangen aan de cabriolets van Triumph toegevoegd. Deze oplossing, hoewel functioneel, ontbeerde echter enige subtiliteit en kon moeilijk naadloos in het ontwerp worden geïntegreerd. Met de kap open of wanneer de optionele hardtop werd gemonteerd, kreeg de Triumph Stag echter weer zijn sierlijke uitstraling terug.

Onder de motorkap maakten de ingenieurs een opmerkelijke beslissing door niet te kiezen voor de uitstekende Rover V8-motor, maar in plaats daarvan zelf een motor te ontwikkelen. De motor werd specifiek voor dit model vervaardigd, met aluminium cilinderkoppen en bovenliggende nokkenassen voor elke cilinderbank. Deze 3,0-liter motor leverde een vermogen van 147 pk en kon worden gekoppeld aan een handmatige vierversnellingsbak (met een overdrive-optie) of een automatische transmissie met drie versnellingen. Het chassis was voor zijn tijd uiterst modern, met een monocoque carrosserie en onafhankelijke wielophanging op alle vier wielen.

Echter, het cruciale struikelblok lag in de nieuwe motor zelf. Hoewel ontworpen om indrukwekkende prestaties te leveren, vertoonde de koeling een ontwerpfout. De waterpomp bleek niet voldoende krachtig en bevond zich boven op de motor, wat in de zomerse hitte al snel leidde tot oververhitting en problemen met de cilinderkop. Dit was vooral een issue in de warme regio's zoals Californië. Distributie en ontsteking vroegen eveneens om verbeteringen. Het Amerikaanse publiek liet zich niet lang verleiden door het model: slechts 2.871 auto's werden verkocht in de Verenigde Staten. Het Verenigd Koninkrijk was daarentegen goed voor bijna 17.000 van de in totaal 25.939 geproduceerde voertuigen tussen 1970 en 1977.

Zelfs tegenwoordig zorgen de Triumph Stag-modellen nog voor opwinding. Dit wordt weerspiegeld in hun prijs: een goed bewaard exemplaar kost ongeveer 12.000 euro (meestal met het stuur aan de rechterkant), terwijl een showroomstaat gemakkelijk oploopt tot 20.000 euro. Voor een vierzits cabriolet met Italiaans design en een karakteristieke V8-motor is dit nog altijd een betaalbare optie.

Gelukkig zijn er tegenwoordig technologische mogelijkheden om de betrouwbaarheid van de motoren te vergroten, zoals het gebruik van elektronische waterpompen aan de onderkant van de motor, krachtigere radiatoren en elektronische ontstekingen. Onderdelen zijn relatief betaalbaar verkrijgbaar. Het is wel raadzaam om modellen met zescilinder motoren van de Rover V8, Triumph TR6 of Ford V6 te vermijden. Beide modellen hebben hun eigen aantrekkelijke eigenschappen, maar als je kiest voor een handgeschakelde versnellingsbak, is een overdrive-optie aan te raden. Ten slotte is de optionele harde kap een onmiskenbaar pluspunt.

• 

  Ondergewaardeerde schat: Renault Clio Williams, een vergeten model

• 

  Binnenkort verkrijgbaar: dit elektrische pareltje komt naar Europa