Triumph T120 roept herinneringen op

Uiteraard is Bonneville verre van nieuw voor Triumph. Het verhaal begint met de allereerste Bonneville T120 in 1959. Het kreeg de naam “Bonneville” ter ere van het snelheidsrecord van J. Allen die een “sigaar” bestuurde die werd aangedreven door een Triumph-motor op de beroemde Bonneville-zoutvlakten in Utah. “T120” betekent simpelweg dat deze Triumph 120 mijl per uur kan halen, wat ongeveer 195 kilometer per uur is. Dat was het begin van een sage, een succesverhaal dat begin jaren 80 abrupt eindigde. John Blore, geheel nieuw in de motorwereld, kocht de naam Triumph. Tot 1988 bouwde Lee Harris in overleg met John Bloor meer Bonnevilles. Bloor startte een nieuw Triumph-motorteam en behield gewoon de oude naam. Hij bouwde een geheel nieuwe fabriek en in 1990 rolde de eerste motor van de lopende band. Ze bleken zowel modern als betrouwbaar te zijn en het laatste productiemodel voor het faillissement werd snel vergeten. Het duurde nog eens 10 jaar voordat Triumph terugkeerde naar de naam Bonneville als eerbetoon aan zijn voorganger.

De ‘nieuwe’ Bonneville is goed ontvangen en kreeg vele varianten (Scrambler, T100, SE, Thruxton etc.) Een goede basis is gelegd. Bonneville heeft veel kwaliteiten, maar kan hier en daar wat verbeterd worden. De “Vertical Twins” missen bijvoorbeeld persoonlijkheid, maar zijn vergevingsgezind en veerkrachtig. Ook de wegligging is teveel op het verleden gericht: gezond, maar niet erg leuk, ver verwijderd van de snijdende wegligging van hedendaagse sportwagens. Triumph begreep de boodschap duidelijk. Het merk heeft vorig jaar haar collectie volledig opgefrist. Bonneville is volledig onder handen genomen en keert terug in vijf varianten: van de gebruiksvriendelijke Street Twin 900cc, via de sportieve Throxton en Thruxton R caféracers, tot de krachtige T120 en T120 Black.

Een jaar later kwamen daar nog vier modellen bij: de T1000, de op de T120 geïnspireerde Street Twin, de Street Scrambler, de Street Cup en de spectaculaire Bobber T120. De nieuwe generatie Bonnevilles is vier jaar in voorbereiding geweest en is gebouwd rond een nieuw 1.199 cc motorblok in de T120. Hij ziet er bijna ongewijzigd uit, maar staat bekend om zijn hybride luchtkoeling, Euro 4-normen en lagere emissies. Een discrete waterkoeler neemt bijna geen ruimte meer in beslag dan een ouwe oliekoeler. Nog een belangrijk verschil: de oriëntatie van 270° ten opzichte van de krukas, wat ook gebeurde op de oude Triumph Scrambler, America en Speedmaster. De T120 heeft nog altijd minder vermogen dan de Thruxton: 80 pk tegenover 97. Het maximale koppel is echter sneller: 105 Nm bij 3.100 tpm, 54 procent meer dan voorheen bij hetzelfde toerental.

Met zijn “by-wire” gashendel heeft de Bonneville twee rijmodi: Rain en Road. Er is ook een (schakelbaar) tractiecontrolesysteem, ABS, een anti-druppelkoppeling, LED-verlichting voor de achterlichten en dagrijlichten, een sleutel met transponder, USB-poorten en zelfs discreet geïntegreerde verwarmde handgrepen, een centrale beugel en een handgreep voor de passagier Beide zijn standaard. Het klassieke dashboard is de moderne tijd niet vergeten, met twee digitale schermen die de geselecteerde versnelling tonen, een klok, actieradius, gemiddeld en actueel brandstofverbruik, kilometerteller en twee boordcomputers, rijmodi, verwarmde handgreepinstellingen, contactslot uit gebruik. ABS of tractiecontrole en een service-indicator. Esthetisch zijn enkele details gecorrigeerd. De uitlaatlijn is opnieuw ontworpen om een ​​elegantere rechte lijn te vormen, net als bij de historische Bonnevilles. ‘t ontwerp van ‘t achterlicht lijkt ook meer op vroeger, net als het Triumph-embleem op de stoelen.

Zo zal deze Bonneville zeker nostalgici overtuigen. Stap aan boord van Bonneville en je zult ontdekken dat de motor die je vader had kunnen zijn precies goed voor je is. De kenmerkende lijnen van Bonneville springen meteen in het oog. One size fits all, het zadel is comfortabel en de zithouding is natuurlijk. Maar vergis u niet: de T120 weegt 224 kg. Dus iedereen die de krachtigere Street Twin in de T120 ziet, heeft het helemaal mis. Maar dat zien we straks wel. Hoewel het chassis niet veel lijkt te verschillen, is de wielbasis korter in vergelijking met zijn voorganger en is de hoek van de balhoofdbuis kleiner. De motor is niet zo soepel als de 865cc bij lage toeren, en je kunt bijna vanuit het vliegwiel in de rode zone van de vijfde versnelling trekken. De T120 gaat niet graag onder de 1.500-2.000 tpm, afhankelijk van de gekozen versnelling. Bovendien presteert het blok het beste bij een stevige duw.

Je hoeft niet helemaal naar de rode zone te gaan: de 80 pk komt volledig los bij 6.500 tpm. Het voelt het beste tussen 2.500 en 5.000 of 5.500 tpm. De geringste draai aan het gaspedaal garandeert gevoel. De trillingen blijven redelijk onder controle.Het de facto klassieke chassis brengt… klassieke wegligging. De Street Twin boeide ons als een moderne roadster, niet minder dan de ER-6. Met zijn meer klassieke geometrie, 18 inch voorwiel en extra gewicht leek de T120 ons minder leuk. In de stad manoeuvreer je hem met gemak door het verkeer, waar zijn compacte formaat en soepele bediening uitblinken. Maar dat doet niets af aan de prettige Bonneville, die onder alle omstandigheden een veilige wegligging biedt. Het nodigt uit tot meer ontspannen, maar even plezierige ritmes. De remmen zijn efficiënt met een behoorlijke beet, maar de achterrem is efficiënt. 

• 

  Volvo XC60 D4 & T8: Scandinavische optie

• 

  Nissan Qashqai Testen