Harley Davidson Street 750 Testen

Het is simpel: de Europese en Amerikaanse markten zoeken ernaar, maar vinden geen tweede wind. Voor een fabrikant als Harley die alleen maar zware en dure machines heeft, is het niet eenvoudig om vrouwen en jongeren aan te trekken. Of om opkomende markten in Zuidoost-Azië (Maleisië, Thailand, Indonesië, India, China, Vietnam) te overtuigen. Daarom hadden Amerikaanse fabrikanten een product nodig dat aan zoveel mogelijk markten over de hele wereld kon worden aangepast. Dit is nu ‘t geval met de “Street” -serie, momenteel beperkt tot de 500 en 750, die alleen verschillen in cilinderinhoud. Street zit op een nieuw platform en heeft daarom een ​​nieuwe motor.

Hoewel de V-twin nog steeds dwars staat (wat andersom geweldig zou zijn!), wijkt hij op verschillende manieren af ​​van de traditie van het merk. Zo verruilde hij de hoek van 45° van de historische tweecilinder voor de hoek van 60° van de V-Rod. Het nam ook de waterkoeling van de V-Rod over, maar gebruikte één nokkenas per cilinder. De naam “Street” geeft de omgeving weer waarin deze Harley oorspronkelijk is ontworpen: de stad. De focus ligt dus op stuurgemak en wendbaarheid. Dus formaat en gewicht zijn nog steeds beperkt (vergeleken met andere Harleys!) en met een zithoogte van 709 mm kan iedereen comfortabel zitten. De algehele styling komt overeen met wat we van een Harley vinden, zo niet meer of minder dan bijna elke Japanse gewoonte met een V-twin.

Heeft onze Harley daarom enkele aluminium onderdelen uit onze accessoirecatalogus? Rijders kunnen het beroemde logo ook vier keer zien: op de snelheidsmeter, op de stuurbevestigingen en twee keer op de vork. Natuurlijk is het ook op de benzinetank gelijmd en geborduurd op de rugleuningen, maar het motorcarter en het oliefilter ontsnapten er niet aan, de banden ook niet! Verdient de straat zijn uithangbord? Gemaakt in India (alleen Amerikanen, Canadezen en Mexicanen krijgen “Made in America”), de motor heeft de eerste test doorstaan. Veel dingen zijn bedekt met plastic – niet eens alles, zoals sommige kabels – maar laten we eerlijk zijn: het is lang geleden dat motorfietsen lelijk zijn geworden met overal te veel plastic en kabels.

Of het nu op de Sportster is (die niet meer te vergelijken is met zijn voorganger vijftien of twintig jaar geleden) of op de Ducati Scrambler. Generieke uitrusting blinkt uit in soberheid, met het dashboard beperkt tot het hoogst noodzakelijke. Daardoor misten we een aantal dingen, zoals veel waarschuwingslichten. We gaan verder. Met een laag zadel, redelijk naar voren geplaatste voetsteunen en een stuur dat als vanzelf in je handen valt, voel je je direct op je gemak. De niet-verstelbare hendels zijn een minpuntje, wat nooit het geval is geweest bij Harley-Davidsons, maar zijn een beetje moeilijk voor kleine handjes. De motor zal fans van het merk onverschillig laten, ze zullen het verschil met de Japanners niet horen. De doelgroep van de Amerikaanse fabrikant laat zich echter niet intimideren door geluid of trillingen. Dit blijft bewegen.

De Street is aangenaam en moeiteloos om in de stad te rijden, en de lineaire motor levert prestaties zonder veel karakter. Dit goede karakter is ook terug te vinden in de besturing. De Street beweegt zich moeiteloos en natuurlijk door de straten van de stad. En buiten de stad is het niet slecht. Street combineert aangenaam en geruststellend rijgedrag met comfort. Het enige nadeel? Bodemvrijheid is beperkt, verergerd door de voetsteunen in de accessoirecatalogus. De remmen zijn onmiskenbaar: niets bijzonders, maar ze doen oprecht hun werk. We begrijpen gewoon niet waarom er geen ABS is, ook niet als optie, al wordt het straks wel verplicht. Het voetpedaal is ook een minpunt, het is slecht gepositioneerd en heeft te veel beweging. De motor is niet karaktervol op de weg, maar heeft genoeg kracht om de straat naar de top van de teller te brengen.

Die teller toont ook alleen totaalkilometers, twee kilometertellers en wat lampjes. De berijder blijft goed zitten in ‘t zadel, maar hij kan zijn rijhouding nauwelijks veranderen. Wat is de conclusie? Gevoelig… voor merkliefhebbers. Als je een motorrijder bent met een tatoeage van de Milwaukee-tweeling, zul je het niet leuk vinden. Anderen, waaronder de doelgroep, willen zichzelf zien rijden op een Harley waarmee het dagelijks leven gemakkelijk is. Als je denkt dat de standaard kleurstelling te bleek is, weet dan dat de straat een goede basis biedt voor personalisatie. Daarnaast organiseerde de fabrikant een wedstrijd “Battle of Kings”, waarin veel Europese dealers hun mening over de kleine Harley konden geven. Daar hebben ze veel talent! Na de V10 van de R8 GT maakten we ook kennis met de vijfcilinder van de Audi RS3 Performance en de TT RS Iconic Edition! Audi heeft geen tekort aan gelimiteerde series! Maar ze lijken totaal niet op elkaar…

Ford heeft zijn Ranger Raptor eindelijk uitgerust met een krachtige benzinemotor, waarmee hij de levendigste dinosaurus ter wereld is! De Duitse auto is geen “Grand Tourer”, maar een sportvechter! Het is een combinatie van twee concepten waar we niet meteen aan dachten in één auto! Deze Buggy’s Citroën Ami in beperkte oplage is echter zonder rijbewijs te gebruiken en zal je meteen doen glimlachen! Dagelijkse update van de grappigste auto’s, reviews en nieuwtjes…

• 

  Peugeot 308 GT: Smaakvol

• 

  Mercedes-AMG GLC 63 S Coupé: Hoog