Ducati Scrambler Classic Testen

We moeten de marketingmanagers van Ducati toejuichen voor het meedogenloos vinden van niches om meer motorfietsen te verkopen. Ze hebben ons al verrast met het onwaarschijnlijke maar verbluffende Diavel, en deze keer duiken ze de geschiedenis in om een ​​icoon uit de jaren 70 tot leven te brengen: de Scrambler! Ducati gebruikt opnieuw de gelijknamige “Scrambler” om de referentie compleet te maken. Dit is een motorfiets die een type motorfiets vertegenwoordigt dat vooral in de Verenigde Staten erg populair is. De Street Fighter debuteerde begin jaren zestig in de VS en werd populair bij de Honda CL. Maar het blijkt dat dat genoeg is om deze modellen te laten knallen. Ducati was een van de andere fabrikanten die graag op de scrambler-trein sprong, en mede dankzij het initiatief van Amerikaanse importeurs, waaronder de gebroeders Berlijn die Ducati naar de Verenigde Staten importeerden, begon Ducati te werken met de kleinere Dai ANA 250 die samen op deze tendens.

Maar pas in 1968 boekte de tweede generatie succes. Dit succes zal nog lang nagalmen. Zelfs zo lang dat de Italiaanse fabrikant het model 50 jaar later opnieuw introduceerde. Grote uitdaging Het lijdt geen twijfel dat er veel op het spel staat bij Scrambler. Door de Scrambler als apart merk binnen Ducati te positioneren, vestigt Ducati alle hoop op dit paradepaardje! In zo’n bocht wurmen is een verbazingwekkende zet voor een motorfabrikant als Ducati. Er staat veel op het spel, aangezien de Scrambler van vitaal belang is voor het voortbestaan ​​van Ducati. In tegenstelling tot de vier grote Japanse fabrikanten komt de omzet van de Europese fabrikanten elders vandaan. De Japanners redden het natuurlijk niet bij ons, het grootste deel van hun omzet komt uit opkomende markten en we geven geen reet om deze modellen. Europese motorfabrikanten zijn voor een groot deel afhankelijk van de Amerikaanse en Europese markt, ook al kunnen ze sommige modellen op meer exotische markten verkopen.

En het gaat niet alleen om het verkopen van ‘superbikes’, zware motorfietsen of dure crossmotoren, want dat doen ze echt niet. Er is dus een behoefte om de nieuwe internetgeneratie te inspireren, en u kunt dit doen door hun digitale wereld binnen te gaan en hen aan te sporen om met een gevoel van authenticiteit van het echte leven te genieten. De pijl is gericht op de groep die motor wil rijden, en dit met een passend budget kan betalen. Maar om die sportieve sensaties te beleven, heb je niet echt 200 pkof 20.000 euro nodig. Wat dat eerste betreft, in de huidige verkeerssituatie kun je weinig zonder een verkeersboete account… een nieuwe wereld die Ducati ziet en creëert een heel universum rond de Scrambler, eentje die vrijheid en zorgeloosheid uitstraalt Zo’n zorgeloze wereld eind jaren 60 en begin jaren 70. Maar dat universum ruikt heel sterk naar marketing… maar laat het de pret nu niet drukken, de Scrambler staat recht voor onze neus, en we zoeken mooie klassieke modellen, zegt de meest gerespecteerde ouwe.

Nou, hij is geweldig, maar je moet hem niet naast zijn voorganger uit de vorige eeuw plaatsen, toen er zoveel opviel. Zo’n automaat! ! ! ), onevenredige voetsteunen, die ellendige met overal plastic hoezen… hoe dan ook, de fiets ziet er vanaf links nog steeds fantasierijk uit, dus wat? Rechts? De stalen brandstoftank en stoelen maken het goed – en het klassiek ogende achterspatbord is mooi en stijlvol. Over de lelijke kentekenplaatverlichting kunnen we helaas niets zeggen, wat de voorkant goedmaakt met retro-moderne koplampen en een mooie ronde teller. Die laatste geeft aardig wat informatie, waaronder snelheidsmeter, toerenteller, klok etc., en de leesbaarheid kan soms beter. Deze motorfiets: gehumaniseerd. Het is hier dat de Scrambler alle charme van een klassieker weet te combineren. Dit wordt meteen duidelijk zodra je in de auto stapt. Het zadel is laag om het gewicht te beperken en het brede stuur zorgt voor een efficiënte en ontspannen zithouding.

Laag, verfijnd en smal… deze kleine Ducati is een uitnodiging om te rijden. De van de Monster afgeleide tweecilinder, 803cc, levert hier 75 pk. Genoeg om de motorfiets van 186 kg aan te drijven, inclusief een volgeladen brandstoftank. De basis van de Scrambler is goed (twee kleppen per cilinder, luchtgekoeld en oliegekoeld), maar de tweeling kan ons maar half overtuigen. De motor laat zijn ware kleuren niet zien bij lage snelheden en is een beetje zenuwachtig. Pas boven de 3.000 tpm komt hij echt tot leven, wat vrij laat is voor een motorfiets als de Scrambler. Verder merkten we dat bij constante snelheid de injectie vaak een hobbelig rijgedrag tot gevolg had. De kans is groot dat de mapping opnieuw moet worden verfijnd. Niet onoverkomelijk, maar voor verbetering vatbaar, net als bij het geluid verwachten we wat zwaarder. motor? Dat is gemakkelijk Voor een snelle oplossing van het laatste probleem volstaat het om een ​​van de drie Termignoni einddempers uit de accessoirecatalogus te kiezen en te installeren

• 

  BMW G 310 R Testen

• 

  Porsche Cayenne Testen