De Alfa Romeo Giulia GTA 1965 is volledig Alfa

Geur, geluid, trilling en stemming: zo vatten we Alpha Virus samen. Genoeg gezegd, laten we beginnen met testen met een concentraat van dit virus: een echte Alfa Romeo Giulia GTA uit 1965. “Zouden we er echt mee kunnen rijden?” Mijn verwondering had misschien tien jaar lang een nieuwe uitdrukking op mijn gezicht gegeven. Op de persconferentie voor de nieuwe Alfa in het testcentrum van de Fiat Group, Balocco, gaven de Italianen ons de kans om te rijden met de veelbesproken glorieuze voorouders, namelijk de Giulia TI Super en Giulia GTA Stradale. Die laatste vonden we hier. Italiaanse ontwerpers hebben de kans om hun talent te verkopen. De Giulia, ook wel de Bertone coupé genoemd, straalt veel charme uit door een simpele vorm. De open grille, de combinatie van rechte lijnen en rondingen en zuidelijke finesse in alle details, meer heeft hij niet nodig. Een meesterwerk van esthetische logica. “De motor was nog koud en ik heb hem laten opwarmen”, zei de oldtimerchef lachend. Hij zette het contact aan, trapte op het gaspedaal om de twee enorme carburateurs bij te vullen en vertrok. Extase volgt…

Alfa’s vier cilinders draaien met een typisch metaalachtig geluid, duizend keuzes. Kleine gasstoten legden een lichtgewicht vliegwiel bloot en een volledig gebrek aan traagheid. Het “aroma” van brandende benzine en hete olie stimuleerde mijn reukvermogen. Ik gaf toe… In 1965 wilde Alfa zijn reputatie verdedigen tegen Ford en BMW in het World Touring Car Championship. De Gliulia GTA (voor alleggerita, of “lichter” in de taal van Dante) heeft hiervoor een speciale behandeling: aluminium carrosserie, 1.6 motor met dubbele ontsteking en 170 pk, vergeleken met 115 pk voor de wegversie (Stradale) en specifieke wielstellen. Gewicht is je ergste vijand. Die bekende uitdrukking moet in de hoofden van ingenieurs zijn blijven hangen. Een driespaaks stuurwiel, herzien stuur, plexiglas in plaats van glas: het lijdt geen twijfel dat dit een auto is die is ontworpen om te racen. Zelfs onze Stradale maakt maar 115 pk. We reden in een oude Alfa, getuige de pedalen op de vloer, de versnellingspook naar de bestuurder gericht, en de planken met hout en heel veel tellers.

Dan is er de directe controle van het mechanische gevoel, het lichte mechanische gevoel, het metaalachtige geluid, … snel, we gaan rijden! Deze Italiaanse schoonheid heeft niet veel spierkracht nodig, behalve het stuurwiel in rust, en gaat er voorzichtig vandoor met een simpele koppeling. Ik reed op het circuit en op de weg met mijn coach, die in een Giulia TI Super reed. Het lijkt te dromen! Het tempo gaat omhoog en ik hou vol. De motor verraadt z’n leeftijd niet. Hij loopt bijna 50 jaar achter, maar klimt nog steeds met gemak in de gelederen. Hij herstelt zich soepel bij lage toerentallen, met een strijdlustig lied vanaf 3.500 tpm, gecombineerd met een metaalachtig uitlaatgeluid en “gulzige” carburateur. Ondertussen blijft de motor zijn vermogen ontwikkelen. Er is zelfs veel motivatie. De transmissie schakelt snel en nauwkeurig. Na de eerste keer remmen is de leeftijd van de Alfa duidelijk. Niet door remkracht, dankzij de vier pucks, maar door de kracht die nodig is om de pedalen te laten bewegen.

Veel mensen denken dat autosport iets voor mannen is… Ik schakel terug en probeer de spitse hieltechniek om de mechanica te verlichten. Ik mis mobiliteit in mijn enkels, maar het werkt. In bochten, zolang je ze licht afsnijdt en remt, blijkt de Alfa behoorlijk pittig te zijn. Hij heeft met smalle banden grip op het asfalt en laat precies zien hoeveel grip hij nog heeft. Zodra ik een rechte lijn zie, “zet” ik het stuur en het gaspedaal aan. Met gemakkelijk gecontroleerd overstuur richt de Giulia zich weer op en valt de volgende bocht aan. Met een gewicht van minder dan 800 kg danst deze GTA van ronde tot ronde als een ballerina. En dan hebben we het nog niet eens over de motor… Wil je een Giulia GTA? Succes met je zoektocht.

Als je op zoek bent naar een authentieke replica, zorg dan dat je een expert en een sterke bankrekening hebt: deze auto is zeldzaam, wordt vaak gekopieerd en kan een behoorlijk prijskaartje hebben. Een Stradale kost zo’n 150.000 euro, terwijl een Corsa veel duurder is. Nuchter: je kunt ook een knappe Bertone-coupé vinden voor ongeveer € 30.000 in standaarduitvoering, soms getuned in de geest van GTA. Alpha’s magie werkte. Het geluid, het gevoel, de geur, de vorm… ik word er gek van. Hoewel deze onbereikbare GTA slechts een vluchtige voorbijganger in mijn leven is, ben ik er nog steeds dol op. Maar hoe moet ik het thuis uitleggen? Is deze 408, groter, groter en aantrekkelijker, echt te rechtvaardigen naast de toch al mooie 308?

Na de V10 van de R8 GT maakten we ook kennis met de vijfcilinder van de Audi RS3 Performance en de TT RS Iconic Edition! Audi heeft geen tekort aan gelimiteerde series! Maar ze lijken in niets op elkaar. . . Het is een combinatie van twee concepten waar we niet meteen aan dachten in één auto! Deze Buggy’s Citroën Ami in beperkte oplage is echter zonder rijbewijs te gebruiken en zal je meteen doen glimlachen! De Duitse auto is geen “Grand Tourer”, maar een sportvechter! Dagelijkse update van de grappigste auto’s, reviews en nieuwtjes…

• 

  Seat Mii Electric Testen

• 

  Dacia Sandero Stepway Eco-G Testen