Alfa Romeo 4C: Exclusief

Ik trap het gaspedaal in: de auto schiet met buitengewone kracht vooruit, terwijl de uitlaat piept en de turbo met een verwoestende dreun brult. Er is nog nooit een straatauto geweest die op een raceauto leek. Welkom aan boord van de 4C’s, een waardige opvolger. Een kleine Ferrari? Hij heeft zijn charmes, maar geen luxe. Alles – behalve misschien de koplampen – lijkt precies goed, van de golving van de achtervleugel tot de lage neus en wielen op de hoeken van de carrosserie. Zeer delicaat ontwerp, ronduit subliem, aangezien het mooie kontje de intieme delen van deze prachtige creatie bedekt als een mooie jurk. Vooral de afmetingen zijn verrassend: een kleine 4 meter lang, bijna 1,9 meter breed en een kleine 1,19 meter hoog. Zo kort als een stadsauto, zo breed als een SUV, en zo… dus, zoals wat? Moeilijk te vergelijken, behalve een Lotus of een zeldzame Britse sportwagen.

Voordat we in dit “ruimteschip” stappen, bekijken we de 4C van alle kanten, te beginnen met de kofferbak. Dit is natuurlijk geen functioneel model: het deksel kan alleen van binnenuit worden geopend en bedekt ook de motor voor de kofferbak, die erg zwaar is en wordt ondersteund door een stangetje. De inhoud van de kofferbak lijkt beperkt te zijn en wordt heet doordat hij dicht bij de motor staat. Dit is uiteraard niet het grootste voordeel van de 4C, laten we de motor eens nader bekijken. Op het eerste gezicht niets bijzonders: een viercilinder motor met een inhoud van 1,7 liter. Is dat alles? Nee, want de turbo levert mee 240 pk en 350 Nm. Dat zijn tegenwoordig bescheiden waarden voor een sportwagen, maar de 4C heeft een geheim dat we zometeen zullen vernemen. We zijn volkomen in de ban geweest, nu moeten we ontdekken of de schoonheid er ook in zit. Het is niet zonder moeilijkheden: de 4C zit laag bij de grond, met dorpels zo dik als de arm van Jean-Claude Van Damme.

Na talloze pogingen kwamen we er eindelijk achter dat je in de Amazone-positie moet vallen en de benen naar binnen moet zwaaien. We gingen eindelijk zitten. De tijd is op. De 4C is bijna net zo naakt als een Ferrari Enzo: haast geen opbergruimte, geen handschoenenkastje, minimalistische afwerkingen: alles is perfect omdat het de koolstofvezelstructuur beter tot zijn recht laat komen. Een must in deze spartaanse sfeer zijn elektrisch bedienbare ramen en handmatige klimaatregeling. Een laag gewicht is heilig voor ingenieurs en minder dan 900 kg op de weegschaal is bijna een wonder. Laten we beginnen. De motor komt tot leven met een ongerept geluid dat zeer voelbaar is in de auto, aangezien de inzittenden alleen door een dun raam van de motor worden geïsoleerd.

De sportuitlaat tilt de sfeer naar een hoger niveau. Er is geen versnellingspook, slechts een paar knoppen: druk op 1 en de automaat met dubbele koppeling start. En let op waar je je wielen plaatst: bodemvrijheid is nogal symbolisch, dus je moet heel voorzichtig zijn over verkeersdrempels. Het vinden van de kilo’s gaat ook ten koste van de stuurbekrachtiging. Arm doet pijn. Er is weinig zicht naar achteren (maar een goed zicht op de mechanica), en de uitlaat zet de hele buurt op stelten. Geen babes in minirokjes, maar jullie trekken de aandacht! We ontsnappen uit deze vijandige stadsomgeving. Zijn favoriete speelterrein zijn de verlaten lanen die alle kanten op gaan. Briljant en buitengewoon, de 4C onthult zijn ware persoonlijkheid en gaat op in zijn bestuurder. Rechte lijn: vol gas en brute acceleratie die je naar de horizon stuwt, vergezeld van een ongelooflijk brutaal geluid. Verwen je oren met het ploffen van de uitlaat, het gezoem van de motor en het geluid van de turbo.

Het lijkt erop dat de Rolling Stones, Woodkit en zelfs Beethoven allemaal onder de motorkap werken. Nog indrukwekkender dan het concert van de motor is het chassis. Directe en nauwkeurige besturing zorgt voor goede feedback, zoals het strelen van de weg met je handen. De remmen zijn even wennen: ze zijn erg krachtig en je moet oppassen dat je niet stopt voor de bochten. Dan is er de natuurlijke balans, dankzij een solide chassis en uitstekende grip. Opwindende functies stellen ons in staat om onszelf te laten gaan en kleine details zoals de tastbare responstijd van de motor, onaangename carrosseriebreedte of gebrek aan stoelondersteuning te vergeten. De 4C is leuk speelgoed voor volwassenen en, als we het mogen geloven, de auto uit Toy Story. Door de vermoeiende motor op de snelweg en het piepkleine koffertje zou je hem op een lange roadtrip niet oppikken, maar jij droomt er wel van als je in een andere dieselauto zit.

De basisprijs van 51.500 euro is zeker niet hoog. De Alfa 4C is radicaler dan de Porsche Cayman en heeft niet veel, behalve de Lotus Exige. Ons gemiddelde was 9,4 l/100 km. Dat is best redelijk voor een auto die in 4,5 seconden van 0 naar 100 km/u gaat. Ik verwachtte een krachtige, demonische machine, maar het werd alleen maar beter. 4C heeft persoonlijkheid en temperament. Alfa Romeo is inderdaad in de as gelegd. Door terug te grijpen naar het succesrecept uit het verleden, wijzen fabrikanten de weg naar de toekomst. Na de V10 van de R8 GT maakten we ook kennis met de vijfcilinder van de Audi RS3 Performance en de TT RS Iconic Edition! Audi heeft geen tekort aan gelimiteerde series! Maar ze lijken in niets op elkaar. . .

Het is een combinatie van twee concepten waar we niet meteen aan dachten in één auto! Deze Buggy’s Citroën Ami in beperkte oplage is echter zonder rijbewijs te gebruiken en zal je meteen doen glimlachen! Ford geeft zijn Ranger Raptor eindelijk een krachtige benzinemotor, waardoor het de levendigste dinosaurus ter wereld is

• 

  Fiat Fullback: Een gezinsauto

• 

  BMW 630i GT: Getransformeerd