Renault Grand Espace: Top

Onderwerp Ons onderzoeksobject is de Grand Espace Initiale. Topversie met 2.0 dCi 150 pk en 340 Nm voorin. De machine moet zorgen voor een ontspannen, koele rit. Met zeven zitplaatsen, een enorme kofferbak en een panoramisch dak leek hij voorbestemd om het hele gezin mee te nemen. prijs? Bijna 50.000 euro. Een behoorlijk bedrag, maar gezien het toestel nog steeds verdedigbaar. 4 personen en hun bagage Het avontuur is eigenlijk al begonnen in België. Natuurlijk kunnen er vier mensen in een auto zitten, ook al zijn ze wat “extra groot”.

Maar bagage… dat is een ander verhaal. Daarom verwijderen we overbodige stoelen. Want er komt veel bij kijken, en niet alles gaat er zonder problemen in met onze oplaadtechnologie. Gelukkig is geduld een wijze raadgever. Maar uiteindelijk krijgen tenten, slaapzakken, reiskoelers, eten, koffers en diverse andere fantasieën hun ideale plek (of bijna). Maar onze bagagelijst bevat ook een heleboel vreemde dingen die niet in hun aard liggen om de orde in onze chaos te verbeteren. Op zo’n moment worden de voordelen van een gedeelde achterklep al snel duidelijk, omdat je door de achterruit neer te klappen verschillende spullen op andere spullen kunt plaatsen.

Ondertussen glijdt de rest er niet af waardoor je de deksel niet kunt sluiten. Talloze opslagruimtes zijn ook propvol. Cd’s, dvd’s en andere tijdschriften hebben hun plaats. Dat al deze compartimenten voldoende groot zijn, is een groot pluspunt. onderweg! Het eerste dat opvalt, is dat er niet veel hoofdruimte is op de buitenste stoelen op de tweede rij. De oplossing is heel eenvoudig. Sinds we de middelste stoel hebben verwijderd, kunnen we beide stoelen naar binnen schuiven over de middenrail. De toen gewonnen hoofdruimte was voldoende, maar door de hoge vloer vonden de benen geen fijne plek. Maar ik moet toegeven dat de “jongens” erachter allemaal meer dan 1.80 meter boven de grond zijn. Hoe dan ook, alles is beladen en iedereen zit vast, dus we hebben geen andere keuze dan de versnellingspook in D te zetten en de auto naar een comfortabeler klimaat te draaien. Brussel-Milaan Beladen als een ezel is het 900 km richting Milaan.

Hij gaat niet meteen naar Kroatië, maar op deze manier kunnen we wat vrienden bezoeken. Natuurlijk rijden we door Luxemburg, waar we tanken tot de laatste druppel. 150 pk kon zeker kostbaar vocht gebruiken als ze de krappe cabine aan de gang wilden houden. De automaat schakelt soepel, maar onder deze belasting moet je natuurlijk niet aarzelen om te kickdownen om vlot te kunnen herstellen. Want ook leeg is de Grand Espace geen lichtgewicht: twee ton, drijfnat! We verlaten Luxemburg en gaan verder via Metz en Straatsburg. Het is twee uur ‘s nachts en de snelweg is leeg. Met cruisecontrol op 130 wiegt de Grand Espace zijn inzittenden zachtjes terwijl ze smullen van Spaanse nougat. De foodshow heeft nog wat werk nodig. Maar ondanks de hoge belasting is het comfortniveau verrassend hoog. Na Straatsburg reden we de Rijn over en bereikten uiteindelijk Duitsland. Van Offenburg naar Freiburg, het moet gezegd, de autobahn was leeg… en er was geen snelheidslimiet… waarna de snelheidsmeter opliep tot 190. Het duurt even voordat het zo snel is, maar zelfs dan blijft het comfortabel.

Bij het aanbreken van de dag kwamen er zware vrachtwagens aan en ik besloot de snelheid terug te brengen tot 150. De laatste 20 kilometer voor de Zwitserse grens waren beperkt en ons geduld werd een beetje op de proef gesteld vergeleken met de honderden kilometers ervoor. Welkom in Zwitserland! Na een korte maar welverdiende pauze voor Basel gingen we verder op Zwitserse bodem. Zoals we allemaal weten, zijn er hier strenge controles, en boetes zijn geen katten, dus we houden ons strikt aan de snelheidslimiet. De route is nogal eentonig, met alleen het prachtige Alpenlandschap als afleiding. Maar om door te gaan naar Italië kiezen we voor de Gotthardpas. Het is beter om op een mooie weg te zijn dan door een hypnotiserende tunnel te gaan. Het landschap is prachtig en de steile bergwanden dwingen de weg om te draaien en te keren, waarbij de ene bocht scherper is dan de andere. Op dit bochtige circuit gedraagt ​​de Grand Espace zich netter, zonder ergens overdreven op te leunen.

Vooral in deze gevallen is het vermeldenswaard dat de machines van het oudere type zijn en niet terugschakelen als je langzamer gaat rijden. Er is ook geen “Sport” -modus, dus we moesten vertrouwen op de handmatige bediening van de box. Gegeven een zekere traagheid van de emmer, en de hendel werkt in de verkeerde richting. Gelukkig zijn de remmen bestand tegen hun taak en zijn ze zeer duurzaam. Het rijgedrag is veilig en zeker, en de Grand Espace is verrassend wendbaar. Zo positief, al is de besturing iets te licht. Forza Italië! Als je Italië binnenrijdt, merk je al snel dat het vervoer daar net iets anders is. Het verschil is subtiel, maar merkbaar. Italianen zijn veel “beschaafder” dan vroeger en gebruiken geen remmen in plaats van claxons, maar het is nog steeds een “nerveus” ding. Links voorbijrijden, Vespa op vluchtstrook, alles kan. In de omgeving van Milaan wordt het steeds warmer, dus terrasweer. Nu nog een parkeerplek zoeken en dan kunnen we voor interne koeling zorgen. Het is niet vanzelfsprekend voor zo’n grote auto. Maar in jouw maand lijkt de stad verlaten, en na een paar keer remmen en toeteren stoppen we. Kijken we nog even naar de boordcomputer, het gemiddelde brandstofverbruik is 8,9 liter. Als we rekening houden met bagage, passagiers, files en Duitse snelwegen,

• 

  Ford Mustang : je eigen “American Dream”

• 

  De Renault Mégane RS 275 Trophy-R