Verbluffend: de onderhoudskosten van een Ferrari 599 GTB

“599” verwijst naar de cilinderinhoud van de motor (5.999 cc), “GTB” verwijst naar het type auto (Gran Turismo Berlinetta) en “Fiorano” verwijst naar de testbaan van de fabrikant in de buurt van de fabriek in Maranello. Kortom, de naam alleen al geeft direct kleur. In 2006 vertegenwoordigde deze Ferrari de beste technologie van het merk, met een motor rechtstreeks uit de Enzo-krachtbron.

De laatste handgeschakelde transmissie

De meest gekozen optie is de Robotic F1 versnellingsbak. Slechts dertig waren uitgerust met handgeschakelde transmissies, en slechts tien daarvan waren bestemd voor Europa. Echt jammer, aangezien de bak een traditioneel schakelrooster heeft dat zeker niet afdoet aan het rijplezier (integendeel) en tegenwoordig zeker de moeite waard is. Het waren de laatste Ferrari’s met deze versnellingsbak. De F12 die hem opvolgde had standaard een automaat.

HGTE tassen zijn ook leuk. Dit omvat een andere combinatie van veren en dempers, een verlaagd zwaartepunt, een scherpere F1-versnellingsbak, een uitlaat met minder tegendruk en een sneller reagerende motor. Een model met dat pakket heeft de voorkeur, al was ‘t maar omdat ‘t een betere investering is. Naast een paar speciale series (met name de Alonso-versie) bouwde Ferrari ook een cabrio-versie (SA Aperta, 80) en een GTO-versie (670 pk, zeer agressief, 599 gebouwd). Ook vermeldden we dat Ferrari ook enkele varianten speciaal voor het circuit heeft ontwikkeld (en dus niet weggecertificeerd), zoals de 599XX en 599XX Evo.

Onder de 110.000 euro vind je niet veel en een aantrekkelijk exemplaar kost al snel 150.000 euro. Een auto met weinig kilometers en veel interessante apparatuur (zoals een HGTE-kit) zou rond de € 200.000 of meer kunnen kosten, als de geschiedenis het rechtvaardigt. Uiteindelijk werd de zeldzame GTO-replica een echte museumcollectie, die tussen de 650.000 en meer dan 800.000 euro opleverde. Vind je een uiterst zeldzame 599 GTB met handgeschakelde versnellingsbak, dan kost dat je minimaal € 600.000. Achteraf bezien was het niet kiezen om de optionele F1-versnellingsbak te kopen de beste optie.

Veel problemen zullen er niet zijn. De dagen dat Ferrari olie lekte door alle bouten (als ze al op hun plaats waren gelaten) zijn voorbij. De 599 GTB is een betrouwbare stationwagen voor lange afstanden. Wel zagen we wat kleine mankementen in het concept, zoals ruiten die niet altijd precies afgesteld waren, kleine problemen met de interieurbekleding, een matige handrem en een radiator die soms durfde te lekken. In dat laatste geval moet je goed opletten, want op de factuur staan ​​straks vier nullen.

Wat zijn de onderhoudskosten?

Ferrari is een racewagen. Dus de rekening is net zo prestige als het model. Er is echter goed nieuws: distributie zit niet langer aan een riem, maar aan een ketting. De populariteit van carbon-keramische remmen heeft de rekening verrijkt: iets meer dan 1.000 euro om de voorschijven te vervangen en 7.000 euro voor een gloednieuwe set schuivers … geen werkuren.

Als je de stad uitwijkt en launch control achterwege laat, blijft de koppeling nog een hele tijd aan. Dat betekent ongeveer 60.000 kilometer. Lach niet, een auto met dit soort vermogen is helemaal niet slecht. De vervangingsoperatie kost tussen de 3.000 en 6.000 euro, afhankelijk van de staat van het vliegwiel.

Als je de middelen hebt, aarzel dan niet te lang: de 599 GTB is een zeldzame raceauto die alleen maar zal stijgen in waarde. Z’n waarde staat op dit moment op een zeer laag niveau. Bewijs: GTO-versies en varianten met handgeschakelde versnellingsbak zijn tegenwoordig al erg duur. In gebruik is de 599 GTB een model voor leerlingen. Het heeft enkele zwakke punten, maar over het algemeen ziet het er duurzaam uit. Helaas verlaagt het ontbreken van een distributieriem de onderhoudskosten niet, deels omdat remmen van koolstofvezel duur zijn.

• 

  Range Rover Evoque Cabriolet: Avontuurlijk en gedurfd

• 

  Ferrari break: opvallend!