Veel te mooi!

Onze tester droeg een mooie en verleidelijke oranje jurk. Het motorontwerp onderscheidt hem volledig van de concurrentie, maar met deze oranje kleurstelling blijf je niet onopgemerkt. De Griso is rechtstreeks afgeleid van het Tecno-Custom-prototype uit 2002. Guzi bedacht veel prototypes, soms heel realistische. Maar de in financiële problemen verkerende Italiaanse fabrikant moest deze pogingen vaak naar de prullenbak verwijzen. We herinneren ons bijvoorbeeld met veel plezier Ippogriffo, dat nooit in de catalogus is verschenen. Maar gelukkig nam de Piaggio Group het bedrijf in 2004 over. Kijkend naar het succes van de groep, kan men alleen maar hopen dat Guzzi, geboren in 1921, steeds verder kan gaan. De motor is nog steeds zo typisch als altijd, maar wel doordacht en volwassen.

Nostalgische zielen zullen verheugd zijn om de fantastische California weer in de catalogus te zien, terwijl anderen de nieuwe en uitstekende voortgekomen uit de zeer succesvolle Breva-fietsen zullen zien. We zien Breva’s in alle vormen, cilinderinhouden, sportwagens, Gt’s en zelfs de verbluffende 1200 Sport. Wie wil opvallen en anders wil rijden kan niet om de Griso heen, zeker de meest verrassende Guzzi. De ontwerpers en ingenieurs hebben fantastisch werk geleverd door een zeer succesvolle hybride op de wereld te zetten. Vrijwel alles zit erin, met de onvervangbare V-Twin en cardanische aandrijving al in de ’67, we houden vast aan de “historische Guzzi” die minimale franjes heeft en eruitziet als een roadster, maar door zijn formaat denk je meer aan atletisch conventies.

Griso denkt eigenlijk dat hybriden beter zijn dan raszuivere dieren. Als gevolg hiervan is de esthetiek van deze Guzzi verbluffend van begin tot eind. Met zijn omgekeerde vorken en twee zwevende schijven die worden geremd door vier zuigers, zou de vooras niet misstaan ​​op een supercar. Bovenop de vork zit echter een heel groot stuur dat op zijn plaats wordt gehouden door handige beugelclips. Verlichting wordt verzorgd door klassieke grote ronde chromen randlampen. Maar dan zien we ons eerste minpunt: een lelijke plastic primer die helaas het doordachte en functionele dashboard siert. Dus ook heel belangrijk voor hele mooie lijnen. De twee stalen buizen van het frame dalen in een flauwe helling af van de stuurkolom naar de pedalen. Ze gaven hem een ​​laag maar lang karakter waardoor hij er geweldig uitzag. De motor aarzelt niet om te pronken met zijn twee forse cilinders, die hun longen weer zuiveren via twee enorme uitlaatpijpen. Overigens vullen deze buizen de resterende ruimte achter de voorwielen volledig op. De buizen van het frame snijden de motorfiets in tweeën en zakken zachtjes naar het zadel, dat zowel mooi als comfortabel is.

Het Guzzi-logo verlicht de ventilatieopeningen en komt terug op de rugleuningen. De CARC enkele ophanging is als een blok graniet dat het 180/22/17 achterwiel ondersteunt. Links staat een enorme kegelvormige pot. Het bepaalt grotendeels de esthetiek van de motorfiets. Toch konden we de verleiding niet weerstaan ​​om hem snel op een plank in de garage te zetten en te vervangen door een mooie RVS Termignoni pot die op de optielijst te vinden is. Het lijdt geen twijfel dat het geluid van de V-Twin mooier en authentieker is dan ooit. Het hoge profiel in combinatie met een zekere soberheid geeft de motor een strakke en mannelijke uitstraling. Deze gunstige indruk wordt bevestigd in het zadel. We zijn ver verwijderd van alle halve finalisten hier, en je bent nogal verrast, vooral in het begin. De brede machine en het bredere en iets naar voren geplaatste stuur zorgen voor een wat vreemde maar dynamische stuurhouding. Als je de motor een mooie grom geeft, zoals een BMW lekke band, zal hij de machine een beetje laten leunen onder de druk van het koppel.

De bediening is makkelijk te bedienen, de rijhouding blijkt al snel heel natuurlijk te zijn en je hebt steeds meer plezier in het besturen van deze Guzzi, die onder alle omstandigheden en op elk terrein zeer comfortabel aanvoelt. Verwacht echter niet dat de Griso zo wendbaar is als de 600 Roadster. Het lage zwaartepunt compenseert echter de ‘power cruiser’-geometrie, en de massa van het chassis zorgt voor een goede dynamiek, zelfs op smalle en bochtige wegen. Het grote stuur maakt het gemakkelijker om “in te draaien”, terwijl de lange wielbasis uitstekende stabiliteit biedt in lange bochten. Hoewel de vering redelijk droog is, krijg je nog steeds een behoorlijke hoeveelheid comfort onder de heupen, en de algehele stijfheid faalt nooit op enig moment. Alleen de voorremmen zouden wat meer kunnen bijten. We moesten heel hard aan de remhendels trekken om goed te vertragen. Heel vreemd, want we zijn erg onder de indruk van de remmen van de Breva. Hopelijk is dit slechts een voorbeeld van de modellen die we hebben getest, aangezien u betere resultaten verwacht van Brembos. We merkten ook een kleine tegenvaller aan de motorzijde: hij “kon zijn arm niet uit zijn kom trekken”. We hebben geweldige ervaringen gehad bij Buell. Aan de andere kant, naarmate de kilometers naar beneden gaan, begin je die motor leuk te vinden. Ook als je tussen de 2000 en 2500 tpm gas geeft, kun je rekenen op een snelle reactie. Hij draait tot 8000 tpm. Vanuit de Midlands klom hij gemakkelijk met de hulp van een zeer knappe man

• 

  Vespa Primavera

• 

  Mechanisch auto paradijs