Colin Chapman en zijn probleem met gewicht

“Het licht is goed” bleef Colin Chapman herhalen. Voor de Britse ingenieur en oprichter van Lotus was gewicht een obsessie. Het is dus geen verrassing dat de uitdrukking “elke auto die meer dan één race meegaat te zwaar is” van hem kwam. Hij had zo gelijk dat zijn naam tot op de dag van vandaag synoniem is met prestatie. Het gaat om een ​​eendaagse show in oktober, vlakbij de Golf Château de la Tournette in Nijvel. De Lamborghini Gallardo Roadshow koos deze locatie voor een paar dagen tijdens hun Europese tournee om de nieuwe Superleggera aan een paar bevoorrechte mensen te tonen. We zijn verheugd om er deel van uit te maken.

“Huisnavigator” Valentino stopt voor me. Visueel verschilt deze ultralichte versie van de “middelmatige” Gallardo slechts op enkele carbon onderdelen. Dit omvat de optionele vaste spoiler die achter de motorkap van de plexi is gemonteerd. Die van ons is grijs, Telesto Grey, een donkere, bijna matte afwerking. Zelfde kleur als de speciale Scorpius velgen voor de Pirelli P Zero Corsa.
Op het eerste gezicht is dat het enige wat deze prachtige Italiaan onderscheidt. Tenminste over wat je met het blote oog kunt zien. Want de Superleggera, die ruim 100 kg lichter is dan de andere Gallardo, verbergt ook nog vele andere geheimen. Koolstofvezel is niet beperkt tot sommige oppervlakte-elementen (spiegels, deurpanelen en spoiler), maar wordt ook gebruikt in de achterdiffusor en de bijna volledig vlakke vloer. Het komt er dus op aan steile verkeersdrempels zoveel mogelijk te vermijden en de knop te gebruiken die de voorkant van de auto een paar centimeter omhoog brengt.

Koolstofvezel zit ook overal binnenin. Afhankelijk van welke optie je kiest, vind je koolstofvezel op onderdelen als de middenconsole of de met Alcantara beklede kuipstoelen. De zoektocht naar gewicht gaat nog een stapje verder, en naast het ontbreken van een multimediasysteem (op aanvraag) zijn zelfs de deurklinken vervangen door effen leren riemen. We waren echter verrast om zo’n unieke omgeving te vinden met zoveel Audi-controle. Dus als je het je nog steeds afvraagt, is het nu duidelijk dat Lamborghini echt tot de Volkswagen Group behoort.
Maar dat mocht de pret niet drukken op het moment dat we onze veiligheidsgordels vastmaakten (optioneel, anders zijn het gewoon normale veiligheidsgordels). Wat betreft het stuur, de stoelverstelling is handmatig, waardoor een bijna perfecte rijpositie mogelijk is. Eén probleem echter: de brede wielkasten tasten de voetenruimte zo erg aan dat de linkervoet de juiste plek niet kan vinden. Aangezien de Superleggera echter sowieso is uitgerust met een “e-gear”-bak, hoef je maar twee pedalen te bedienen, wat het ruimtegebrek enigszins verkleint. Dit is een robotstuurprogramma met een sequentiële modus die handmatig of automatisch kan worden gebruikt. De bedieningslepel rust op de stuurkolom. Niets om poker te vinden, je gebruikt een lepel of niets. Met de knop met «A» kunt u overschakelen naar de automatische modus.

Starten gaat klassiek met een sleutel. Geen “nep race startknop” probleem. De auto is van zichzelf al sportief genoeg dat hij geen rare trucjes nodig heeft. De V10 wordt wakker met een laag gebrom. Bedwelmend, boeiend, subliem. De 5-liter motor ontwikkelt 530 pk bij 8.000 tpm en 510 Nm bij 4.250 tpm dankzij een inlaat- en uitlaatsysteem met variabele verdeling en elektronisch beheer. Ten opzichte van de ‘gewone’ Gallardo is het vermogen met 10 pk toegenomen, mede door verbeterde elektronische aansturing. Dit en de afslankbehandeling geven de Superleggera een indrukwekkende gewicht/vermogen-verhouding van 2,5 kg/pk. De sprint van 0 naar 100 km/u is met 0,2 seconden verkort en duurt nu slechts 3,8 seconden.

Kortom, deze auto is een monster. Maar een volgzaam monster. De paar kilometer buiten Nijvel hebben we probleemloos afgelegd. In de automatische modus zorgt de bak voor een ingetogen rijstijl, aangezien de motor zich discreet laat zien onder de 3.500 tpm. Verder is het echter fanfare.
Snelheid vliegt de lucht in, de naald van de toerenteller ziet eruit als een jojo en de versnellingen schakelen zo snel. De kracht waarmee je in de stoel wordt gedrukt is verbluffend, maar het is het volle geluid van de V10 dat je het meeste waar voor je geld geeft. Als je deze muziek hoort, is het laatste wat je wilt doen de radio aanzetten als er een rilling over je rug loopt. Bij deze snelheid is het echter aan te raden om regelmatig op de snelheidsmeter te kijken, aangezien de Gallardo Superleggera pas stopt bij 315 km/u. Geloof me, het kost maar een korte tijd om 250+ km/u te halen.

De kleine baantjes in Brabant lieten al snel zien dat het lastig was om een ​​ideale locatie voor de auto te vinden (buiten de baan natuurlijk). Gelukkig is er ook vierwielaandrijving om je uit gevaarlijke situaties te halen. Meestal wordt 30 procent van het koppel naar de vooras gestuurd en 70 procent naar de achteras, maar deze verdeling is variabel.
Toch kun je genoegen nemen met rustig rijden, en bij terugschakelen kun je indruk maken door wat oliestoten, zelfs als de elektronica het overneemt. Verrassend genoeg wordt de auto als zo mooi en uniek beschouwd dat hij niet eens tot arrogantie inspireert. Iedereen die we onderweg tegenkwamen, hield net zoveel van het zien en horen van dit kunstwerk als ik ervan hield om ernaar te kijken.

• 

  Mini Cooper SD Clubman ALL4

• 

  Double chevron stijgt naar een hoger niveau