De charismatische MK2: Wild

Het was natuurlijk niet onze bedoeling om de charismatische MK2 droogjes te vergelijken met de hightech XFR, maar zochten in plaats daarvan naar een verband tussen de twee iconen. In één oogopslag is te zien dat de evolutie compleet is en MK2 tot een ander tijdperk behoort. Een revolutionair tijdperk waarin design nog niet het product was van een evenwicht tussen aerodynamica, veiligheidsnormen en stilistische beperkingen. Nee, het buitengewone ontwerp van de MK2 was het werk van een genie, brand director William Lyons. Het strakke ontwerp straalt subtiliteit, kracht en tijdloze elegantie uit. De MK2 is niet alleen een elegante auto, het is een object van schoonheid. Ik zal het in mijn salon hebben! De XFR heeft alle kenmerken van een moderne sportwagen. Concreet bedoelen we de strakke koplampen die agressie suggereren, de steile daklijn, de zeer brede spoorbreedte en de dramatische uitlaatuiteinden. Vergeleken met de subtiele MK2 mist de XFR misschien wat finesse. Maar zet het in de huidige context, en de conclusie is heel anders: het is een van de mooiste salons van dit moment. Dit is subjectief, maar ik ben er sterk van overtuigd.

Ontspannen atmosfeer
Het betreden van XFR is als het betreden van een modewinkel, gevuld met gadgets, de ene al verrassender dan de andere. Bij vertrek draaien de luchtroosters en verschijnt de versnellingspook op de middenconsole. Of dat schitterende uitzicht veel bijdraagt ​​aan de adel van de auto durven we te betwijfelen. De sfeer van de XFR blijft relatief rustig, slechts onderscheidend van andere XF’s door een paar R-badges. Dat is geen slechte zaak, want de Cocoon of Comfort (die trouwens ruim genoeg is) is best plezierig, zolang je de saaie zwarte bekleding van onze testauto vermijdt. Bovendien is het een moderne sportwagen met connectiviteitsopties en nauwkeurige en intuïtieve GPS. In MK2 werd het hightech arsenaal vervangen door een Engelse cottage-stijl. Het massieve hout, het lichte gekraak, de mooie leeslampjes, de verfijnde chromen rand, de kleine ronde toonbanken: alles bezorgt je instant kippenvel. Zelden is een interieur zo warm geweest. Maar het is helemaal niet ergonomisch: de plaatsing van de meter lijkt gedicteerd door stijl. In de XFR klopt de startknop als een kloppend hart: even indrukken en de V8 start spectaculair. We zetten de shifter in D en daar gaan we. Je moet versnellers correct gebruiken. Een vijfliter V8-motor met een compressor ontwikkelde 510 pk. Onnodig te zeggen dat je het voorzichtig moet behandelen om te voorkomen dat de achterbanden gaan roken. Als je erover nadenkt, is deze tomboy behoorlijk stil. Als je duwt, duwt de kracht je naar voren, je ruggengraat doet pijn en de V8 brult. De machine heeft zes versnellingen, maar met de snelle schakelingen is er geen tijd om ze zelfs maar te tellen. In de handmatige modus, met het bakje achter het stuur, is de efficiëntie op zijn hoogtepunt

Laten we teruggaan naar 1959. Jaguar stopt zijn eerbiedwaardige 3.8 XK-motor onder de motorkap van zijn sedans. De motor heeft zijn waarde al bewezen met meerdere overwinningen tijdens de 24 Uur van Le Mans. Stel je een Audi A6 voor met een R15 racemotor en je krijgt een idee van het beest. Terug naar Jaguar. Een 3.8 zes-in-lijn met DOHC en twee Britse SU-carburateurs. Het derde exemplaar gaat gewoon verloren omdat er geen ruimte meer is. Toch levert de Jag 220 pk, een topsnelheid van ruim 200 km/u en een 0 naar 100 km/u tijd van 8,5 seconden. Dit was destijds uniek onder sedans. Wanneer je opstijgt, maakt de motor een gedempt geluid dat duidt op buitengewoon potentieel. Op de weg is de Savage beschaafd en gebruikt hij behoorlijk wat koppel. Maar het rechterpedaal kan natuurlijk niet als vloerafwerking worden gebruikt. We duwden er hard op en begonnen te trillen van vreugde. De zescilinder brult naar een griezelige metalen partituur. Uniek en onvergetelijk. Trillingen in het stuur en de heupen spreken over de kracht van het mechanisme dat hard wordt ingedrukt. moeilijk. De prestaties van MK2 zijn natuurlijk niet in dezelfde volgorde en timing als XFR. Maar we garanderen dat hij enthousiast zal zijn. Zelfs vandaag de dag is het acteerwerk allesbehalve belachelijk. En in de hoek?

Vier schijfremmen, geschreven op de achterbumper van de MK2. Dit is de eerste productieauto die ze als standaarduitrusting heeft. Ze stelden niet teleur: de remmen zijn solide en sterk genoeg, maar je moet wel een stevige voet hebben. De MK2 is niet met de vingertoppen te bedienen. Remmen, koppeling, gaspedaal: alle bedieningselementen vereisen een krachtige actie. En het stuur? Train je biceps! De besturing is zwaar en onnauwkeurig en helaas moesten we conclusies trekken. Dat is jammer, want het chassis ziet er goed uitgebalanceerd uit en de vermogensafgifte is soepel, en met 300 pk meer moet de XFR wat gas geven om te voorkomen dat de trein erachter meteen ontploft. ESP bewaakt en sluit kleine driften niet uit, maar voorkomt grote. Kortom, prettig, effectief en goed aangepast. De XFR is qua balans de waardige opvolger van de MK2. Gemakkelijk te hanteren, responsief en altijd leuk: de XFR is een genot om mee te rijden
Een XFR kopen is eenvoudig: u loopt een Jaguar-dealer binnen met € 94.300 op zak, plaatst een bestelling en klaar is Kees. Veel geld, maar toch een stuk minder dan de prijs van een Mercedes E 63 AMG. Glamour, prestige en topprestaties voor een betaalbare prijs: de spirit van de MK2 blijft behouden. Qua verbruik moet je rekenen op 16 l/100 km op de normale rechtervoet. De MK2 aanschaffen is niet moeilijk. Blader door de advertenties en reserveer minimaal € 30.000 voor een exemplaar in goede staat. Een

• 

  Jaguar XE uit 2019 Testen

• 

  Seat Leon ST CUPRA: Snelheid?