Terugblik op iconen: Ferrari 275 GTB, de onbetwiste topper?

Begin jaren zestig werd de Ferrari 250-serie ouder. Het modellengamma is breed, maar de auto’s missen spierkracht in vergelijking met de steeds fellere concurrentie, vooral het chassis kan het niet bijhouden. Ferrari besloot in 1964 om de 275 GTB uit te brengen. Laat je niet misleiden door het uiterlijk: de technische aspecten zijn volledig aangepast.

Ferrari nam wat stijl betreft geen grote risico’s. Pininfarina houdt het potlood weer vast, grotendeels geïnspireerd door de 250 GTO. Het resultaat is geweldig, en vandaag de dag is het een perfect voorbeeld van het tijdperk van de klassieke GT met motor voorin. In 1965 had het model een facelift ondergaan, waaronder een langere neus.

Onder de motorkap nam Ferrari de Colombo V12 van de 250 over, maar wijzigde de cilinderinhoud naar 3,3 liter. Een nieuw deuntje levert 280 pk. Sterk specifiek vermogen: Aston Martin heeft een 4-liter zescilinder nodig in de DB5, en de Jaguar E-Type met de 3,8-liter zes levert “slechts” 265 pk.

De Italiaanse V12 kan op verzoek zelfs worden uitgerust met zes dubbele carburateurs, die maar liefst 300 pk leveren bij bijna 8.000 tpm. Dat vermogen wordt via een handgeschakelde vijfversnellingsbak naar de achterwielen gestuurd.

De 275 GTB was de eerste Ferrari met een ‘transaxle’-architectuur en een achterversnellingsbak. Op deze manier wordt het gewicht optimaal verdeeld. Bovendien breekt het model met de traditie van starre achterassen door een onafhankelijke achterwielophanging toe te passen. De meeste auto’s hebben stalen carrosserieën, hoewel sommige (inclusief concurrerende modellen) aluminium carrosserieën hebben.

De 275 GTB heeft vele evoluties ondergaan. Begin met de cabriolet 275 GTS. Zijn stijl neigt meer naar de 330 GT. Technisch is de GTS vergelijkbaar met de GTB, al is de motor afgestemd op een meer ontspannen rijstijl: het vermogen is gedaald van 280 naar 260 pk.

Afgezien van de GTC Competition Edition (1965), was de grootste modelevolutie de 275 GTB4 in 1966. Het cijfer “4” staat voor het aantal nokkenassen. De V12 is voorzien van zes Weber carburateurs en levert 300 pk. Amerikanen zijn fan, maar willen een cabrioletversie met coupé-styling. De Amerikaanse Ferrari-importeur Luigi Chinetti bestelde daarom 25 cabrio’s. Er werden uiteindelijk slechts 10 NART-modellen (North American Racing Team) geproduceerd.

Simpelweg omdat het een uitstekende handling combineert met een ongelooflijk elegante stijl. Velen zeggen dat de 275 GTB de eerste Ferrari was met een echt succesvol chassis. De V12 is rechtstreeks afgeleid van wedstrijdmodellen en heeft een ongeëvenaard enthousiasme, uithoudingsvermogen en toon. De homogeniteit, het lichte rijgedrag, het vermogen en de passie voor hoge toerentallen van de auto maken hem tot een van de meest populaire GT’s. De daaruit voortvloeiende zoektocht naar absolute macht heeft dit evenwicht tot op zekere hoogte verstoord.

Een 275 GTB kost 1,5 tot 1,8 miljoen euro. 275 GTB4? Ongeveer 2 miljoen. De dakloze versie is iets goedkoper: tussen de 1,2 en 1,6 miljoen euro. Voor de raceversie moet je minimaal 3 miljoen euro betalen…
Dus alle modellen die momenteel op de markt zijn, zijn waarschijnlijk goed gerestaureerd. Houd er rekening mee dat motoren met vier nokkenassen minder stijf zijn dan andere en dat eerdere modellen altijd de aandrijfas moesten afstellen. Maar gezien de waarde van de auto is het allemaal relatief.

• 

  Officieel onthuld: BMW 2-Reeks Gran Coupé, de concurrentie voor de Mercedes CLA

• 

  Aston Martin laat DBX's interieur zien