Honda VFR1200: een betere Crosstourer-versie

Honda had hoge verwachtingen toen het de VFR1200 introduceerde. Wellicht waren die verwachtingen iets te hoog gespannen, aangezien deze knappe Honda zowel in reguliere als DCT uitvoering nauwelijks overtuigt. Dit komt ongetwijfeld door een beetje speling in de motor op mid-high en een te beperkte zelfstandigheid voor een sportieve GT. Nu is VFR terug met een Crosstourer-versie.

De motor wordt verbeterd, levert nog steeds dezelfde (en comfortabele) 173 pk, maar met meer koppel bij lagere toerentallen. Het lijkt er niet op, maar VFR 2012 heeft wel wat evolutie doorgemaakt, ook al is er een ervaren oog voor nodig om het verschil tussen verschillende bouwjaren te zien. We helpen een beetje, zo maken de achterlichten nu gebruik van LED-technologie. We vermeldden al dat de motor meer koppel heeft, maar ook de DCT-versnellingsbak heeft wat veranderingen ondergaan, wordt fijner gestuurd en kan uit zichzelf overschakelen naar automatische “D”- of “S”-standen zonder van autoshift-modus naar step te schakelen.

Een andere kritiek waarmee VFR wordt geconfronteerd, is de autonomie. In dit opzicht hebben de ingenieurs van Honda het motormanagementsysteem herzien om de efficiëntie te verbeteren en de brandstoftank met een halve liter vergroot. Het nogal kale dashboard maakt nu plaats voor bredere informatie zoals gemiddeld verbruik, resterende autonomie, temperatuur en tijd. Het zadelprofiel is ook nieuw, nu bedekt met een minder glad materiaal. Eerdere VFR’s hadden de steeds vaker voorkomende elektronische ondersteuning afgeschaft, maar ze maakten geen gebruik van het antislipsysteem, wat een logische keuze is voor een machine met een vermogen van 173 pk. Het remsysteem blijft ongewijzigd, inclusief het C-ABS-systeem.

Honda heeft in de loop der jaren technologie gebruikt waar ze echt trots op zijn. Naar onze mening heeft VFR twee absolute voordelen, ook al zeggen sommigen dat het complete missers zijn, we hebben het over de lijn- en DCT-transmissie. VFR weet zich nog steeds op een unieke en elegante manier te onderscheiden van de concurrentie. Zijn uiterlijk is zeer harmonieus, met een uitstraling waar we nooit genoeg van kunnen krijgen. Het is nooit perfect, zoals de relatief lichte uitlaat, maar over het algemeen is het zeer geslaagd, vergezeld van een voorbeeldige afwerking.

Een tweede voordeel van de VFR is wat ons betreft de dubbele koppeling, net als de Crosstourer en de drie NC700 modellen. Honda is een van de weinige fabrikanten die verder durft te kijken dan zijn neus en een duidelijke visie heeft voor de toekomst. Innovatie gaat niet langer over het toevoegen van een paar pk’s of het laten vallen van een paar kilo’s zodat de zeldzame rijder op het circuit er het beste van kan maken. Antwoorden geven aan toekomstige en (hopelijk) veel nieuwe klanten lijkt ons een betere optie. Volbloeden moesten plaats maken voor klanten die meer gewend waren aan auto’s die gemakkelijker te hanteren waren en voor het grootste deel beperkt waren tot kleine motorfietsen.

Waarom geen automatische transmissie gebruiken? Honda heeft hier nog een antwoord op: een gerobotiseerde transmissie met dubbele koppeling. De motor geniet dus van een klassieke versnellingsbak, maar loskoppelen en jagen naar neutraal (zeg niet dat het nooit was!) behoort tot het verleden. Geef toe, het is geen zonde om volop van de fiets te genieten zonder je zorgen te maken over welke versnelling de juiste is, toch? Motorrijders die zich laten verleiden door grote scooters hebben daar meestal helemaal geen last van.

Hoe dan ook, VFR heeft nu een werkende transmissie, behalve dat je nog steeds de mogelijkheid hebt om “handmatig” te schakelen, kun je kiezen uit twee verschillende standen en op een andere manier van deze machine genieten, de “S” stand is het beste vergeleken met een klassieke versnellingsbak. Het gebruik van dit systeem is perfect, of bijna perfect. Het ergste dat we vonden, was het “klong” -geluid bij zeer lage snelheden. Maar dat doet niets af aan de vele voordelen van het systeem, zeker niet in deze tijd waarin we steeds meer te maken hebben met druk stadsverkeer.

Het grootste nadeel van de VFR is zijn gewicht, 277kg! Dat is niet voor niets en maakt hem ook niet handig op smalle, bochtige landweggetjes. De Crosstourer heeft meer succes gehad met een groter stuur en een comfortabelere rit. Het is een combinatie van twee concepten waar we niet meteen aan dachten in één auto! Deze Buggy’s Citroën Ami in beperkte oplage is echter zonder rijbewijs te gebruiken en zal je meteen doen glimlachen!

Is deze 408, groter, groter en aantrekkelijker, echt te rechtvaardigen naast de toch al mooie 308? De Duitse auto is geen “Grand Tourer”, maar een sportvechter! Na de V10 van de R8 GT maakten we ook kennis met de vijfcilinder van de Audi RS3 Performance en de TT RS Iconic Edition! Audi heeft geen tekort aan gelimiteerde series! Maar ze lijken in niets op elkaar. . . Dagelijkse update van de grappigste auto’s, reviews en nieuwtjes…

• 

  Volvo V90 Testen

• 

  De Volkswagen T-Cross Testen