De Renault Captur is zwaarbewapend

In 2013 werd de Renault Captur geïntroduceerd als een compacte SUV met één directe concurrent: de Nissan Juke. Deze twee modellen vulden elkaar goed aan, waarbij de Japanse Juke bekend stond om zijn controversiële stijl en sportieve uitstraling, terwijl de Captur een meer traditioneel exterieur en een functioneler interieur bood. De SUV-sector groeide explosief en in 2019 zou de Captur II moeten concurreren met ongeveer twee dozijn andere compacte SUV's.

Technisch gezien maakte de tweede generatie Captur gebruik van het nieuwste modulaire CMF-B-platform van de Renault-Nissan-Mitsubishi-alliantie, net als zijn kleinere tegenhanger, de Clio. Ook de Nissan Juke stond op het punt van een nieuw leven. Voor de Captur betekende dit een nieuwe basis voor groei. De nieuwe generatie was 11 cm groter dan zijn voorganger, met een 2 cm langere wielbasis. Deze toename in formaat resulteerde in een ruimer interieur, terwijl de auto compact bleef en gemakkelijk in de stad kon manoeuvreren.

De cijfers toonden aan dat er 17 mm meer knieruimte was op de achterbank en 81 mm extra ruimte in de kofferbak. De vorige Captur had al een verschuifbare achterbank en dit kenmerk werd behouden in de nieuwe generatie. Het verschuifbare mechanisme werd verbeterd, waardoor de Renault SUV ongeveer 18 cm kon verschuiven in vergelijking met de vorige 16 cm. Hierdoor kon het koffervolume variëren tussen 395 en 536 liter, wat zeer genereus was.

Er was echter één beperking op de achterbank: het was niet mogelijk om 2/3 van de achterbank te scheiden en een "comfortabele" zitplaats achterin te behouden. In het verleden kreeg de Captur kritiek vanwege zijn "lichte" afwerking, maar de opvolger was beter uitgerust. Hard plastic en hol plastic maakten plaats voor hoogwaardige, zachte materialen. Zelfs de compacte SUV van Volkswagen moest het stellen met hard plastic, terwijl de Captur een mooi en groot touchscreen had, dat responsiever was. Bovendien werd het traditionele instrumentenpaneel vervangen door een verstelbaar scherm, dat afhankelijk van het apparaat ook de navigatiekaart kon weergeven.

Voor degenen die op zoek waren naar een luxere ervaring, kon de topversie, genaamd de Initiale Paris, besteld worden, waarbij de nadruk lag op details, maar deze versie had ook een hoger prijskaartje van ongeveer €30.000.

Om te concurreren met andere uitrustingsniveaus bood de Captur moderne functies en assistentiesystemen. Het hoogtepunt was de Autopilot Assist in files, waarbij Active Lane Assist werd gecombineerd met Adaptive Speed Controller. Op de weg bood de Captur een mooi compromis tussen comfort en dynamiek. Het filterde niet zo goed als de Citroën C3 Aircross, maar was niet zo dynamisch als de Mazda CX-3. Desalniettemin overtuigde de Captur in elke situatie en was het leuk om in te rijden.

Renault bood een breed scala aan motoren voor de Captur aan. De instapmotor was een 1.0 turbodriecilinder met 100 pk, gekoppeld aan een handgeschakelde vijfversnellingsbak. In het middensegment was er een 1.3 viercilinder turbomotor, ontwikkeld in samenwerking met Daimler, met vermogens van 130 en 155 pk. Daarnaast was er ook een 1.5 Blue dCi dieselmotor met 115 pk beschikbaar. In 2020 zou er ook een plug-in hybride variant van de SUV worden uitgebracht, met een elektrische actieradius van maar liefst 45 kilometer dankzij de 9,8 kWh-batterij.

Al met al bood de Renault Captur een frisse en moderne uitstraling, en kon hij zich goed meten met zijn concurrenten op het gebied van uitrusting en prestaties. Met zijn ruimere interieur, verbeterde afwerking en diverse motoropties was de Captur een aantrekkelijke keuze in het compacte SUV-segment.

• 

  De Mazda MX-5 1.5 is om verliefd op te worden

• 

  Triumph TR5 1968 biedt 150 pk