Gefaald model: Talbot-Lago T26 GSL, een onverdiend lot

In de jaren vijftig kwamen de prestigieuze Franse bouwers in ernstige problemen. De Fransen hebben bijna geen geld meer voor sportwagens, het wegennet is in verval, het herstelplan van de overheid is vooral gericht op Volkswagen-fabrikanten en de concurrentie is hevig om Britse producten, onder leiding van de Jaguar XK120.

Kleine bouwers moeten dus de middelen gebruiken die ze hebben. Met vooroorlogse motoren en chassis en probeerden Delahaye, Bugatti, Talbot-Lago en Hotchkiss hun automerken nieuw leven in te blazen. Maar het werkt niet echt. In 1953 legde Anthony Lago z’n laatste krachten in de strijd en ontwikkelde een nieuwe sportwagen ontworpen door Carlo Delaisse. Het valt niet te ontkennen dat een geweldig ontwerp verouderde onderdelen verbergt.

In 1953 brak de dageraad van de T26 GSL aan. Met een geweldige zescilinder-in-lijn 4,5 liter onder de kap haalt de auto bijna 200 km/u. De transmissie is een originele Wilson voorgeselecteerde transmissie. Maar het torenhoog tarief smoorde z’n succes in de kiem: er werden in 2 jaar tijd slechts 15 exemplaren verkocht. De auto klinkt ook geweldig, maar mist dynamiek.

Anthony Lago verloor de moed niet en verruilde de forse zescilinder voor een kleinere 2,5-liter viercilinder-in-lijn. Ook de motor stamt uit de vooroorlogse periode en ontwikkelde 120 pk. Talbot-Lago werd omgedoopt tot T14 (14 fiscale pk). De lichtere motor is gekoppeld aan een viertraps Pont-à-Mousson-transmissie. De auto werd levendiger, maar er was weinig prestatieverlies: hij haalde nog steeds 180 km/u. Maar de prijs is nog steeds te hoog: meer dan het dubbele van de prijs van de Citroën DS. De motor is ook niet erg betrouwbaar. Er werden slechts 45 exemplaren verkocht…

Anthony Largo keek nog steeds niet naar beneden. Na de vier- en zescilinder volgde een BMW V8. Hij is gemaakt van aluminium en weegt minder dan de vorige motor. De Beierse 2.5 V8 produceert 140 pk en een romig geluid.

Talbot-Lago “America” ​​​​(in de video) verwisselde het stuur rechts voor het stuur links, waardoor het de beste van de serie is. Hij is krachtiger, dynamischer, maar… nu drie keer zo duur als de Citroën DS. Er werden 12 eenheden gebouwd.

Door financiële problemen en het uitblijven van succes van het model moest Anthony Largo zijn bedrijf eind 1958 verkopen. Simka neemt het over. Het Franse merk probeerde van de uiteindelijke carrosserie af te komen door er een eigen V8 in te plaatsen. Maar hij had niet het karakter van een BMW-motor, die slechts 95 pk produceerde. Er werden slechts vijf of zes modellen gebouwd.

Op basis van productiegegevens zou je kunnen vermoeden dat de Talbot-Lago bijzonder zeldzaam is. De zescilinder is het meest authentiek, want hij heeft een Talbot-Lago Grand Prix-motor. De T14 is de “meest voorkomende” en zal retroliefhebbers bevallen. “Amerika” is waar de meeste autoliefhebbers van kunnen dromen, en de nieuwste versie van de Simca-V8 kan gewoon nergens heen. Als je er echter een vindt, denk er dan niet te veel over na, want de productie is beperkt. Het is dus moeilijk te prijzen, maar verwacht niet minder dan 250.000 euro.

• 

  Polestar 1 beëindigt carrière vroegtijdig

• 

  Ford biedt verschillende tuning opties voor de Transit