Ontdek de 5 geheimen van 's werelds duurste auto, de Ferrari 250 GTO

In onze reeks waarin we al eerder de geheimen van iconische auto's zoals de Citroën 2 CV, Fiat Nuova 500, Mini Classic, Porsche 911 en VW Golf hebben onthuld, zetten we nu onze ontdekkingsreis voort door de schijnwerpers te richten op een ander onvergetelijk model: de Ferrari 250 GTO. Deze legendarische wagen heeft vijf fascinerende weetjes die de geschiedenis en uniekheid ervan benadrukken.

Ruzie tijdens ontwikkeling

In de vroege jaren zestig nam Ferrari de beslissing om voort te bouwen op de evolutie van zijn reeds populaire 250 GT SWB. Deze keuze bracht echter uitdagingen met zich mee. Hoewel de korte chassis van deze voertuigen zorgden voor wendbaarheid, bleken ze onstabiel bij hoge snelheden. In het jaar 1961 ontstond er een heftige ruzie tussen Giotto Bizzarini en andere ingenieurs met niemand minder dan Enzo Ferrari zelf. Deze botsing leidde tot een tweedeling, waarbij de ingenieurs geloofden in aanpassing, terwijl 'Il Commendatore' vasthield aan het idee van trouw blijven aan het werk van Mauro Forghieri en Sergio Scaglietti. Dit leidde uiteindelijk tot een samensmelting van verschillende technische teams, wat resulteerde in een zeldzame collectieve inspanning binnen Ferrari.

Veelgeprezen maar twijfelachtige certificering

Voor de certificering van zijn nieuwste creatie had Ferrari te maken met een dilemma. Hij wilde zijn auto officieel certificeren, maar de regels schreven voor dat er minstens 100 exemplaren gemaakt moesten worden. Ferrari had echter niet de intentie om zoveel 250 GTO's te produceren. Om dit probleem te omzeilen, presenteerde hij het model als een evolutie van de 250 GT SWB. Hoewel zowel media als critici niet in deze truc trapten, bewees Enzo's sluwe aanpak succesvol te zijn. Het certificeringsproces werd geleidelijk doorlopen, waarbij elk nieuw onderdeel afzonderlijk werd gecontroleerd. Dit tactische spel resulteerde in de productie van slechts 36 exemplaren, die Ferrari trots bestempelde als de "Gran Turismo Omologato" - een gecertificeerde Gran Turismo.

De eerste is geschreven door een Belg

De vroege stadia van de Ferrari 250 GTO waren niet zonder hun uitdagingen. De eerste exemplaren van deze auto vertoonden een instabiele behandeling, wat culmineerde in een ongeluk dat plaatsvond tijdens een proefrit door de Belgische coureur Willy Mairesse. Dit ongeval leidde echter tot positieve veranderingen, omdat de problematische handling van deze initiële voertuigen werd aangepakt en verbeterd onder de bekwame handen van Mauro Forghieri.

Eerst was hij waardeloos, toen werd hij gekoesterd

In de vroege jaren zeventig kende de Ferrari 250 GTO een periode van vergetelheid. De auto, eens zo bewonderd, veranderde in een verouderde racewagen en de waarde ervan kelderde bijna. Opmerkelijk genoeg dook in die tijd het verhaal op van een exemplaar dat in het gras was achtergelaten. Echter, tegen het einde van de jaren tachtig brak de Ferrari-markt los en werden de 250 GTO's buitengewoon waardevol. Deze plotse stijging in waarde bracht echter ook oplichters met zich mee, die pogingen deden om bijna perfecte replica's te creëren en deze als authentieke modellen te verkopen. Een dergelijke fraudezaak leidde in 1996 tot een rechtszaak in het Verenigd Koninkrijk.

Beroemde eigenaren

Met individuele exemplaren die een waarde van meer dan 40 miljoen euro vertegenwoordigen, is het duidelijk dat de Ferrari 250 GTO niet binnen het bereik van iedereen ligt. De lijst van trotse eigenaren is bezaaid met bekende namen uit diverse vakgebieden. Van Ralph Lauren tot Nick Mason, de drummer van Pink Floyd, tot de CEO's van giganten als Walmart en Samsung, heeft dit zeldzame model een plaats veroverd in de collecties van de meest invloedrijke individuen ter wereld. Er wordt zelfs gefluisterd dat in de jaren negentig een Japanse verzamelaar vier van deze kostbare voertuigen in zijn bezit had, wat de exclusiviteit van de Ferrari 250 GTO alleen maar benadrukt.

• 

  De 5 meest betaalbare 4x4's

• 

  De betrouwbaarheid van de VW Golf 6: een overzicht