De 5 mysteriën van de Renault Dauphine, de opvolger van een legende

Vervolgens, in lijn met de reeks weetjes over iconische automodellen zoals de Citroën 2CV, Fiat Nuova 500, Mini Classic, Porsche 911, VW Golf, Ferrari 250 GTO, Lamborghini Countach, Mercedes 300 SL, Range Rover, Ferrari Testarossa, Renault 4, Citroën DS, Jaguar E-Type, Willys MB, Volkswagen Kever, Citroën Traction, Renault 5, Peugeot 205, Lada Niva, Fiat Panda, Mercedes 190, Renault 4CV, BMW M1, Volvo 240, Ford T, MX-Mauguezot 5, Alfa Romeo Giulietta, Ford Fiesta en Renault Espace, gaan we verder met 5 interessante weetjes over nog een ander iconisch model: de Renault Dauphine.

1. Amerikaans fiasco: In Frankrijk genoot de Renault Dauphine van een ongekend succes tussen 1957 en 1961, waarbij het de best verkochte auto van het land was. In het licht van deze triomf besloot Renault om ook de Amerikaanse markt te veroveren met dit model. Echter, dit avontuur verliep niet zo voorspoedig. Na een veelbelovende start werd het merk geconfronteerd met aanzienlijke onverkochte voorraden, wat resulteerde in een mislukking. De Dauphine was niet afgestemd op de lokale markt en het distributie- en onderhoudsnetwerk was ontoereikend, wat leidde tot dit fiasco.
   
2. Zandzaklegende: Net als de 4CV had de Renault Dauphine zijn motor achterin. Deze architectuur zorgde voor een "speels" rijgedrag voor degenen die het onder de knie hadden, maar het kon anderen soms angst aanjagen. Er ging zelfs een legende rond dat sommige chauffeurs een zak zand van 50 kilo in de kofferbak plaatsten (aan de voorkant). Hierdoor werd de vooras zwaarder en verbeterde het rijgedrag naar verluidt. Deze techniek wordt echter wisselend beoordeeld en er zijn verschillende meningen over of het echt werkte.
   
3. Alfa Romeo Dauphiné: Het zal je verbazen, maar Alfa Romeo was ook betrokken bij de productie van de Dauphine onder licentie. Meer dan 70.000 van deze voertuigen werden geassembleerd. Verwacht echter geen radicaal andere variant, want de Alfa Romeo Dauphiné verschilde slechts op enkele kleine details van de Franse versie. Ook werd de Dauphine onder licentie geproduceerd in Spanje (Fasa) en Argentinië (IKA).
   
4. Van Gordini tot 1093: Om het modelassortiment uit te breiden, bracht Renault een sportievere variant uit, voorgesteld door Amédée Gordini. Hoewel niet al zijn ideeën werden overgenomen vanwege de hogere productiekosten, werd uiteindelijk de Dauphine Gordini gelanceerd. Deze variant was echter nauwelijks krachtiger dan de standaardversie. Dit opende de deur voor tal van particuliere tuners, waarvan Pierre Ferry er een was die beweerde de Dauphine tot 180 km/u te hebben opgevoerd. De heilige graal voor verzamelaars is echter de 1093-variant, een fabrieksklaar model met een specifieke motor, transmissie en ophanging. Deze versie beschikte over bijna 50 pk aan vermogen.
   
5. Elektrisch: In de late jaren vijftig geloofde Henney Kilowatt, een Amerikaans bedrijf, sterk in elektrische aandrijving. Op basis van de Dauphine ontwikkelden ze een elektrische variant met loodaccu's. Het eerste model was niet bijzonder efficiënt, maar tegen 1960 hadden ze een verbeterde versie met een actieradius van 90 km en een topsnelheid van 90 km/u. Desondanks bleek het project te duur en gezien de lage benzineprijzen in de VS mislukte het uiteindelijk.
   

• 

  Toyota Yaris GR: een opvolger die extremer is

• 

  In 2022 wordt er een 'mini-Jeep' gelanceerd