10 verrassende feiten over de Ferrari F50 die je niet kende

De geboorte van de Ferrari F50 is geworteld in de visie van de zoon van Enzo Ferrari, Piero Ferrari. Verlangend naar een opvolger die de grenzen van buitengewoon zou verleggen, streefde hij naar een wagen die trouw zou blijven aan het essentiële racegevoel. Dit was een scherpe contrast met zijn voorganger, de F40, die vanaf een blanco lei was ontworpen. De F50 weerspiegelde dan ook een ommekeer, waarbij tal van race-tricks geïntegreerd werden.

De schijnwerper werd echter niet specifiek gericht op Ferrari's 50e verjaardag. Ondanks dat de F40 in 1987 werd gepresenteerd als het 40e model van Ferrari, zag de F50 pas in 1995 het daglicht om de 48e verjaardag van het merk te markeren. Opmerkelijk is dat de productie van deze wagen werd stopgezet ter gelegenheid van het 50-jarige jubileum van het merk, in het jaar 1997.

De F50 is niet enkel een esthetisch pronkstuk, maar belichaamt ook technische innovatie. De indrukwekkende kooiconstructie, vervaardigd uit een mengsel van composietmaterialen, waaronder koolstofvezel en Kevlar, weegt slechts 102 kg. Een primeur voor Ferrari, dit was de eerste keer dat een monocoque carrosserie gemaakt van composietmaterialen werd geïntroduceerd in hun straatmodellen.

Uniek in zijn ontwerp, rust de motor van de F50 direct op de kooi. Deze technologie, vaak gebruikt in racewagens, veroorzaakte opschudding en droeg bij aan de ongeëvenaarde prestaties van de F50. Deze supersportwagen wordt aangedreven door een atmosferische V12-motor, wat een kenmerk werd van Ferrari, na de V8-twinturbo die eerder in de 288 GTO en F40 te vinden was. Bovendien was de F50 het laatste model dat verkrijgbaar was met een handmatige transmissie met zes versnellingen.

De krachtige motor van de F50 werd rechtstreeks ontleend aan de wereld van de Formule 1. Gebaseerd op de 1990 Ferrari F1, 641, werd de V12-motor vergroot tot een indrukwekkende 4,7 liter, wat resulteerde in een nominaal vermogen van 520 pk bij 8.500 tpm. Dit resulteerde in een meeslepend geluid dat de harten van autoliefhebbers sneller deed kloppen.

Ondanks zijn krachtige motor en indrukwekkende prestaties, werd de F50 vergeleken met zijn voorganger, de F40, als enigszins minder explosief ervaren. Hoewel de acceleratie steviger was dan de F40, voelde het vermogen meer lineair aan. Opmerkelijk is dat de F40 een hogere topsnelheid behaalde dan de F50, met respectievelijk 321 km/u en 320 km/u.

In een tijdperk waarin verschillende superauto's de markt betraden, bevond de F50 zich niet in de voorhoede van kracht en snelheid. Modellen zoals de Bugatti EB110, de Jaguar XJ220 en vooral de legendarische McLaren F1 overtroffen de F50 qua snelheid en prestaties.

Ondanks zijn indrukwekkende kenmerken en unieke eigenschappen, ondervond de F50 een GT-versie die voortkwam uit de interesse van Ferrari in competitieve varianten. In samenwerking met Dallara werd de F50 GT ontwikkeld, met versterkingen op het gebied van kracht, gewicht en vering. Ondanks de veelbelovende toekomst van dit model, werd het project zonder aanwijsbare reden stopgezet, nadat slechts drie exemplaren waren geproduceerd.

De Ferrari F50 werd geproduceerd in beperkte oplage en bleef trouw aan Ferrari's traditie van exclusiviteit. Terwijl Ferrari oorspronkelijk van plan was om 349 eenheden te produceren, werden uiteindelijk precies 349 F50's vervaardigd. Dit heeft zeker bijgedragen aan de verzamelwaarde en aantrekkingskracht van dit unieke staaltje autotechniek.

• 

  De vernieuwde BMW X5 is gearriveerd

• 

  Ontdek de 5 verborgen schatten van de Citroën 2CV